Openbaar goederenvervoer: omdat we het zelf niet kunnen

Nederland is een echt handelsland. Zowel de havens van Rotterdam, Amsterdam en Zeeland als de luchthaven Schiphol spelen daarbij een sleutelrol. Meer dan 600.000 mensen werken in de ''Nederland Distributieland'' sector.

Enorme hoeveelheden goederen worden jaarlijks per schip of vliegtuig in de havens gelost. Waar blijven al die goederen? En vooral hoe komen ze op een efficiënte manier bij de klanten?

Achterlandverbindingen over de weg, water en rail zijn een schaars goed. Er lijkt nu, met de economische crisis, even een adempauze in de groei van congestie op al deze netwerken. Maar, als die economische groei weer aantrekt dan lopende die netwerken in enkele jaren helemaal vol en vast. En wat blijft er dan over van Nederland als handelsland? Het moet duurzaam!

Duurzaam transport betekent het voorkomen van vervoer (minder vrachtwagens), efficiënter transport (minder kilometers), minder gebruik van fossiele brandstoffen (minder liters) en een veilige logistiek (geen diefstal of mensensmokkel).

De verladende en vervoerende sector komt er zelf niet uit. Managers lijken zich nauwelijks bewust van de maatschappelijke gevolgen van hun logistieke keuzes. Terwijl de oplossingen voor de hand liggen: het bundelen van stromen, stadsdistributie, elektrische vrachtwagens, intermodaliteit, slimmer plannen, enz...  Het komt niet van de grond.

Transport is een schaars nutsgoed. Ik pleit voor Openbaar Goederenvervoer. Streng gereguleerd door het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. Strikte spelregels voor het gebruik van de infrastructuren,  betaald door vervuilers, nauw verbonden met internationale infrastructuren in de buurlanden, voorzien van intelligent transport systemen en het aanleggen van nieuwe infrastructuren daar waar die ook echt waarde creëert voor Nederland.

De naam van dat nieuwe nutsbedrijf? ProRoad Nederland! En de ‘markt’  krijgt het pas terug als we ons allemaal gedragen en laten zien dat we met respect kunnen omgaan met die schaarse infrastructuur.