Enige jaren geleden vond een reisorganisatie dat er werk moest worden gemaakt van de serviceverbetering. Het selecteerde een nieuwe groep medewerkers die in een intensief opleidingstraject hun sociale en klantgerichte vaardigheden konden opschroeven Het was een leuk opleidingstraject, waarin nogal wat reizen naar het buitenland op het programma stonden. De groep deed ondermeer Parijs, Antwerpen en Londen aan.
Ik was als externe trainer betrokken bij het opleidingstraject en ging mee op 2 reizen. Er werd hard gewerkt, inderdaad was de training zeer intensief; ook emotioneel. In de groep zaten twee mensen die begin 30 waren en allebei een gezin hadden met kinderen. Zij heette Jolien, hij heette Boudewijn.
Boudewijn had flair, donkere krullen, bruine ogen en een goddelijk lichaam. Jolien was ook een en al aantrekkelijkheid. Al vanaf het eerste moment trokken ze veel met elkaar op, en binnen de groep was dat toen nog nauwelijks een probleem.
Tijdens de reizen overnachtten we echter in een hotel. Er werd tot negen uur ´s avonds getraind, dan werd er gedineerd en om half elf ging ieder zijnsweegs. Uiteraard bleef de groep dan vaak nog hangen.
Op zeker ogenblik, in een Londens hotel, kwamen er twee groepsleden bij me, die hun zorg uitten. Ze hadden Boudewijn en Jolien in een vrijage betrapt. Het was geen oppervlakkige vrijage; er was sprake van ´wilde sex´, zoals een van de twee het omschreef. Ze vonden dat dit niet kon, en voelden zich geroepen om de zaak aan te zwengelen.
Wat zou uw reactie zijn geweest op Boudewijn en Jolien, en op de twee collega´s; en hoe zou u naar uw opdrachtgever handelen? Ik hoor het graag.
Deel uw ervaringen op ManagementSite
Wij zijn altijd op zoek naar ervaringen uit de praktijk, wat werkt wel, wat niet.
SCHRIJF MEE, word een pro! >>
De trainer kan dus hooguit de "getuigen" helpen in het zoeken naar hun eigen stategie in deze casus, maar moet zich zelf ver houden van directe actie. Een gesprek met de werkgever is eveneens niet zijn taak. Het enige waar de trainer over rapporteert is het resultaat van de training.
De meeste opdrachtgevers die ik over deze 'case' sprak, zouden het dolgraag hebben willen weten. En ze hadden er geen van allen problemen mee.
Je kunt zeggen dat het pas een probleem wordt, als het zich ook daadwerkelijk manifesteert als een probleem. Openlijk. Met een sfeer van discrete uitwisseling of roddel kan je weinig. Maar als de dingen op tafel komen te liggen, kan je er ook wat mee.
De meeste trainers die ik ken geven aan dat ze er niet met de opdrachtgever over zouden praten. Het is de verantwoordelijkheid van de mensen zelf. Ik deel die mening wel.
Bent u zelf wel eens verliefd geweest op een collega? Ik wel, al is het al weer een tijd geleden. De prestaties werden er bij mij beter op (is een effect), maar ik ken mensen die onverschillig werden over hun functioneren (is ook een effect). De opdrachtgever zal dat vanzelf opmerken, en als hij kritisch genoeg is zal hij vragen gaan stellen. Komt het dan op tafel, dan wordt het vanzelf zichtbaar. In een organisatie is de prestatie maatgevend, en uiteraard ook het gedrag, maar de prestatie blijft richtsnoer.
Ik heb het destijds niet gemeld. De 2 klagers heb ik geadviseerd hun verliefde collegae te vertellen wat ze beleefden en te kijken of ze samen een oplossing konden vinden. Het pakte voortreffelijk uit.