Fouten maken moet!
Naarmate je hoger in de boom komt neemt de zichtbaarheid en de impact van je beslissingen toe. Dat is mooi. Het geldt helaas ook voor de impact van eventuele foute besluiten. Nieuw in mijn functie als directeur weet ik dus dat ik fouten ga maken, dat iedereen ze kan zien en dat de impact vele malen groter kan zijn dan een uit de hand gelopen projectverlies. Geen prettig vooruitzicht dus! En nu? Er maar niet aan denken (bekende oplossing van de struisvogel)? Toch wel, maar dan in positieve zin! Fouten zijn namelijk een bron van wijsheid en zijn hard nodig om stappen te maken als persoon en bedrijf. Fouten maken past ook bij een ondernemende en innovatieve unit. Het aantal fouten neemt namelijk toe naarmate je bereid bent meer risico’s te lopen, bijvoorbeeld omdat je afwijkt van gebaande paden. Fouten maken mag dus niet alleen; fouten maken moet! En er moet nog veel meer. We worden namelijk alleen het beste adviesbureau als we onze fouten durven te delen met collega’s en er vervolgens van leren.
Een leuke anekdote hoorde ik uit Amerika, waar een manager een verlies van 20 miljoen euro had veroorzaakt en tijdens het opbiechten ervan zijn functie wilde neerleggen. Zijn baas reageerde verbaasd: ‘we hebben net 20 miljoen in jouw ontwikkeling geïnvesteerd. We sturen je nu echt niet weg. Dat zou pas echt een desinvestering zijn!’ Toch een prettige reactie van een baas. Zeker in een land waar je ‘s ochtends nog lekker aan het werk kan zijn, maar niet zeker weet of je ‘s middags je baan nog hebt.
Ik ga eens nadenken over een fout van mij voordat iemand anders dat gaat doen en kom daar binnenkort op terug. Het zal er waarschijnlijk eentje zijn die niet al te groot is. Je moet tenslotte altijd klein beginnen :-).
Erik de Vries (directeur DHV Brabant/Zeeland)
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Voordat ik besluiten neem, check ik altijd op 2 punten:
1. gaat het daadwerkelijk om een keus uit verschillende opties die ik afweeg?
2. hoe zit het met het commitment bij de relevante betrokkenen.
Ad 1: ik betrap me er zelf vaak op dat ik (of we) niet een besluit nemen, maar dat we een conclusie trekken. De vraag is dan of we de juiste conclusie trekken. En dat leidt vaak tot andere vragen: wat is de impact van het besluit en heb ik in dat licht voldoende nagedacht en informatie verzameld
Ad 2: Als het commitment er niet is, dan hoort bij het nemen van het besluit ook het onderkenning van de acties die nodig zijn om dat commitment te krijgen (harde of zachte hand, eenmalig of aandacht gedurende langere tijd, etc.)
Ik ben benieuwd of deze 2 punten u helpen bij het terugdenken over fouten in eerder genomen beslissingen, en hoor het graag!
Ik was blij verrast door uw stuk. Ik vind zelf ook dat werknemers het meest tot vol potentieel komen in een bedrijfscultuur waar fouten maken niet tot zware veroordelingen lijdt maar liever worden gezien als leermoment.
verfrissend om dit ook eens van een ander te lezen.
prettig dit te lezen! Zou het gedachtengoed van ons improvisatoren, eindelijk doorsijpelen in organisaties? Ik train al jaren vanuit het motto: werk samen, hier en nu, neem risico, en durf te falen. Deze principes zijn nog meer, het is de voorwaarde voor nieuwe ideeën, inspiratie, creatieve oplossingen en ontspannen werken. Falen is dus meer dan een leermoment of iets dat hoort bij het bestaan.
Als improviserend coach en trainer ga ik dus een stap verder: van faalangst naar faalplezier. Om te kunnen falen, heb je het vertrouwen nodig dat het mag, en het lef je patroon te doorbreken. Eenmaal dat gedaan, dan gaat er een nieuwe wereld voor je open.
Tijdens mijn vele trainingen en coachingstrajecten zie ik veel medewerkers krampachtig door de organisatie gaan en waarschijnlijk ook het leven. Er is dus nog werk aan de winkel, maar het deed me goed uw reactie te lezen.
Hoe kijken uw medewerkers hiertegenaan?