Commissaris in actie, maar niet heus

Gisteren trad commissaris van ABNAMRO en ‘old lady’ Trude Maas op voor radio 1. Mevrouw is wat mij betreft om met haar eigen woorden te spreken ‘niet geaard gebleven’, zijnde een andere uitdrukking voor het contact met de samenleving volledig te hebben verloren. Hier zat een vrouw - bekend als ‘Excuus Truus’ van de ‘old boys’ - te oreren, na acht jaar commissaris van DE BANK te zijn geweest. Ze gaf  na enige aandrang toe dat er fouten waren gemaakt.

Ik zal in het kort even herhalen welke fouten. CEO Rijkman Groenink wijzigde drie maal fundamenteel van beleid zonder dat dit leidde tot het halen van ook maar enige doelstelling, in de zeven jaar dat ze hem mocht meemaken. G.verklaarde 75% van zijn mensen ‘misbaar’ om snel kosten te kunnen bezuinigen. De acquisitie van Antonveneta kostte de bank twee jaar geen groei van de winst per aandeel, waardoor ABNAMRO, dat zeven jaar geen waarde creëerde voor aandeelhouders, definitef rijp werd voor de slacht. Onze nationale trots waar ‘tig’ generaties sinds Koning Willem I aan opbouw hadden gewerkt werd in één generatie gedeklasseerd. Uiteindelijk werd de bank, die niet had gepresteerd in stukken gehakt, waarna al snel bleek dat de balans vol gaten zat, waarvoor de belastingbetaler nu mag opdraaien. Het zal niemand verwonderen als uiteindelijk de Nederlandse staat voor 30 miljard Euro moet bijspringen.

Mevrouw, tevens commissaris bij Philips en Getronics, constateerde dat al die jaren de kosten bij ABNAMRO sneller waren gestegen dan de opbrengsten. (..) Dat de sfeer, in het boek De Prooi beschreven ‘als elkaar de tent uitvechten’, inderdaad soms niet best was. Maar dat had je met dit soort gezelschappen, die lijden aan ‘mutual admiration’, wat in meer gangbaar taalgebruik aan te duiden is als ‘vergiftigd narcisme’. In een gezelschap van twintig mensen zeg je nou eenmaal niet: ben je ‘belaattafeld’. Je bent als commissaris primair een kritische vriend, je moet warmte voelen met het metier om als toezichthouder te kunnen functioneren. Kortom mevrouw is volkomen ongeschikt als toezichthouder, daar helpt geen senatorschap aan in de Eerste Kamer, ook niet dat ze lid is van de partij van Wouter Bos en evenmin haar gebabbel over diversiteit. Ze heeft de belangrijkste plicht van een commissaris verzaakt namelijk te zorgen voor goed bestuur, ze heeft falende bestuurders laten zitten. En toch zit ze nog op het pluche en wordt kennelijk niet geplaagd  - dat is nog het ergste - door diepgaande schaamte over zoveel eigen incompetentie.

Desgevraagd - door haar weinig kritische inteviewers Thijs van den Brink en Arie Boomsma - meende ze nog te moeten opmerken dat de actie van partijgenoten om Nout Wellink, president van de Nederlandsche Bank, niet voor herbenoeming in aanmerking te laten komen , afleidde van het belang van goed toezichthouden van het ‘Instituut’. Je zou dit niet moeten ‘politiseren’.  Trude zei ook nog dat ze in haar jeugd graag schrijfster had willen worden, dat ze wel eens een kledingstuk had gekocht dat te klein was. waar ze in had willen groeien en dat ze ongeduldig was. Dat laatste is ook mijn makke: ik kan niet wachten totdat commissarissen van het type Maas zijn opgekrast, dan kan ze alsnog haar hobby ’schrijven’ gaan invullen, maar liever niet meer als columnist van het FD, we moeten vooruit en niet achteruit.

(Ook gepubliceerd in Pluspost)