De overheid zoals die nu in Nederland, opereert is een DoDo. Je weet wel, zo'n kontzwaar ding dat iedere keer weer overeind komt als je em een tik geeft. Veel gebruikt bij staande asbakken. Wij hebben regeringsleiders die zich zo gedragen: geef ze een tik en . . . wat je ook doet, iedere keer komt datzelfde belerende wijsvingertje weer boven. Oplossen: ho maar.

Het idee van kantelen leeft al decennia in het bedrijfsleven. Prof. Guus Berkhout brak een lans voor "project ministeries". Hij schreef er een boek over, samen met Wim de Ridder.

www.delta.tudelft.nl/nl/archief/artikel/grabbelton-van-innovatieve-ideeen/18746

Groet,
Jos Steynebrugh

Iedereen weet dat het de DoDo niet goed vergaan is....

Deze crisis kan ook iets goeds voortbrengen. Het brengt een sense of urgency.

Welke Nederlandse politieke leider heeft de moed om op te staan en biedt 'a way out', hoop en perspectief? Welke Nederlandse politieke leider staat voor 'change'?

Hoi Phia,
Wat een leuk stuk. Inhoud is me bekend!

Hopelijk werpt het vruchten af.
Tot gauw,

Groet,
Dianne

Wat er aan de hand is, beschrijven Phia Smit en Riens Meijer in een mes-scherpe column. 'Van professionals voor professionals', zoals het hoort.

Phia maakt in haar reactie "DoDo" van haar hart geen moordkuil. Duidelijker kan het bijna niet. Kom op, schreeuwt ze!

In "koffiejuffrouw" laat Dianne er 'God zij dank' geen twijfel over bestaan: Liefde is onverwoestbaar!

Waarachtig leiderschap? Yes, we can!
Change? Nu nog de bureaucraten!
Hoe? Help!
Wanneer? Nu of nooit!
Waarom? Heus, er zijn grenzen!

WISSELING (Toon Hermans)

Even ben ik oud en grijs
omdat ik de moed verloor
even koud, dan smelt het ijs
en komt de zon weer door

22 miljard AWBZ gelden niet te traceren. Elders op de site wordt hier ook aandacht aan besteed. Alle registraties op minuutniveau, geregistreerd door hard werkende zorgprofessionals zijn waardeloos en voor niets geregistreerd. De Kaderregeling, de geïmplementeerde urenregistratie softwarepakketten, de vele uren administratieve handelingen uitgevoerd door de handen die op dat moment niet aan het bed stonden; ALLEMAAL VOOR NIETS GEWEEST. U leest het goed: ik ben boos. Of liever gezegd: hevig verbaasd.

De overheid kan van de 22 miljard die wordt besteed aan AWBZ zorg niet kan vaststellen of deze miljarden juist zijn besteed. Tevens wordt op de radio aangegeven dat de kamerleden hier vrede mee hebben. Hoe bestaat het dat de overheid de registraties niet kan omzetten naar een transparant a4-tje waarop de bestedingen worden verantwoord? Dat is toch niet uit te leggen. Al dat geld dat is besteed aan uren registreren en het organiseren en faciliteren van uren registreren, zijn dus voor niets geweest. Of liever gezegd, de overheid doet er niets mee. Wat hebben die indicatieorganen en Centraal Administratie Kantoren al die tijd dan gedaan? Probeer eens een voorstelling te maken van de hoeveelheid geld die is gemoeid met de salarissen van al de ambtenaren die werken in deze resultaatloze bureaucratische organen. Dat geld komt niet terecht bij de zorg.

Stop met registreren, het is werkverschaffing en er wordt niets mee gedaan. Er komt een beeld bij mij boven van een Oostblok land waar één persoon een gat graaft en de tweede het gat weer dicht gooit.

Donderdagmiddag om 15.00 uur opnieuw een bericht over bureaucratische regels.
Rien van Zeeland, directeur van zorginstelling Abrona maakt zich ernstig zorgen over de invloed van de bureaucratische procedures op de kwaliteit van zorg aan verstandelijke gehandicapten.

Abrona is voor miljoenen gekort op het budget. Ze kan weer beschikken over dit geld wanneer zij per patiënt een dossier aanlevert met 10 documenten. Dit zijn ondermeer het indicatiebesluit, een urenregistratie, een behandelplan, een intakedocument en meer van dergelijke documenten. Wanneer bijvoorbeeld in de urenregistratie 15 minuten zorg niet wordt verantwoord, wordt het dossier als niet volledig beschouwd en niet in behandeling genomen.

Een half jaar geleden was Van Zeeland ook te gast in hetzelfde programma waarna een Zembla-aflevering over gehandicaptenzorg heeft geleid tot Kamervragen. Sindsdien is er een hoop gebeurd, maar er is niets verbeterd.

<object width="480" height="295"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/xGbnqLwvag8&hl=nl&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/xGbnqLwvag8&hl=nl&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="295"></embed></object>

Ik ben weer verbaasd. Een paar dagen van tevoren geeft de overheid aan ondanks alle regels en registraties de AWBZgelden niet te kunnen verantwoorden waar de kamer vrede mee heeft. Daags daarna houdt de staatssecretaris zich vast aan de bureaucratische eisen en verlangt van Abrona dikke dossiers per patiënt aan te leveren. Waarom? Om over een paar jaar te kunnen vaststellen dat met al die aangeleverde dossiers niets is gedaan is? Ik stel voor dat de staatssecretaris samen met mijnheer Van Zeeland zelf de dossiers verzamelt en de gegevens aanlevert aan haar eigen ambtenaren. Ze ondervindt dan aan den lijve hoe haar regels en het beleid in de praktijk uitwerken.

@Edwin Leutscher,

U beschrijft exact de frustratie van de gemiddelde zorgprofessional. Te veel administratie voor een beetje zorg. Deze bureaucratie slurpt geld en houdt zichzelf in stand. En dan maar zuchten dat de Zorg zo veel kost. Uw A-4tje is alleen voor elkaar te krijgen in een bottom-up benadering: de patiënt centraal en vandaar uit kijken wat er écht nodig is aan registratie.

Echter.... er zijn meer belangen dan die van de patiënt. Wat te denken van de mensen die werken bij alle instanties en organisaties die leven van de registraties bij deze patiënt. Er zou een groot deel brodeloos worden.

En nu maar kijken welke belangen het zwaarste wegen....

Edwin,

Herkenbaar en relevant zijn jouw reflecties zonder enige twijfel. We moeten hier uit zien te komen, dat is duidelijk.

Jij sluit af met de suggestie: "Ik stel voor dat de staatssecretaris samen met mijnheer Van Zeeland zelf de dossiers verzamelt en de gegevens aanlevert aan haar eigen ambtenaren. Ze ondervindt dan aan den lijve hoe haar regels en het beleid in de praktijk uitwerken".

Vraag 1: denk je dat dit gaat gebeuren?

Vraag 2: en wat dan?

Dank voor je link hiernaartoe Phia. Mooi stuk! helaas herkenbaar.

Shocking Edwin, je reacties hieronder.
Als behandelaar in de tijd dat we nog niet registreerden op de minuut, werd ik wel eens geobserveerd door collegae. Verbazend vonden ze het hoe ze ons aan het werk zagen, in stilte. 15 minuten stilte, het enige wat ik deed, was oogcontact, een hand hier, een steuntje daar. En de patiënt ging van zit naar stand naar lopen, van trots naar emotie, van emotie naar voldoening.
Wat hadden we gedaan? Dat zou me een uur kosten om te beschrijven. In de status zette ik, transfers geoefend, mevrouw werd emotioneel bij de aanblik van haar eigen spiegelbeeld.
gewoon even een praktijk voorbeeld van hoe ver handeling en schrijven soms uit elkaar ligt.
Ja laat ze maar meelopen die ministers, laat ze maar op een stoel zitten in de hoek van de oefenzaal, achter het gordijn als een verpleegkundige moet vertellen dat ze geen tijd heeft voor een gesprek.
Onder steun. Geef de medicus een steun waar die op kan staan, geef hem geen blok in de handen.
Goed, deze reactie dan ook maar op persoonlijke titel. ;-)

Volgende keer weer een positieve insteek goed?

@lex van haarlem
De politiek staat dicht bij de burger heeft de tweede kamer voor deze regeerperiode bepaald. In de eerste 100 dagen was ze dagelijks te vinden bij de burger. De geloofwaardigheid is verdwenen wanneer de staatssecretaris niets doet met de herhaalde oproep van Abrona. Door samen met de heer Van Zeeland een paar dagen in de archieven te vertoeven komt ze dicht bij de praktijk te staan en heeft ze de mogelijkheid te luisteren naar deze burger. Misschien wordt ze geïnspireerd zinvolle en werkbare regels te ontwerpen. Een andere mogelijkheid is dat ze aan de heer Van Zeeland en de zorgprofessionals van Abrona, kan uitleggen waarom deze regels zijn bedacht en welk nut/effect ze hebben.

@Phia Smit
Het mag natuurlijk niet zo zijn dat we een bureaucratische en geldverslindende organisatie in stand houden omdat daar mensen werken die anders op straat komen te staan. Ik verzeker u dat met enige creativiteit deze mensen elders aan de slag komen, al dan niet met een bepaalde omscholing. Bijvoorbeeld richting de zorg?

@allen
Om in de zorg echt verschil te maken moet je creatief zijn en buiten traditionele denkpatronen handelen. Met de juiste zorg afgestemd op de markt, speel je in op de vraag van de markt. Dat is in de commerciële sector het geval, en meer en meer ook in de zorg. Cliënten worden mondiger en bepalen steeds vaker zelf waar ze bijvoorbeeld een behandeling laten uitvoeren. Door vanuit de markt te denken en te handelen kunnen we het zorgaanbod en de zorgkwaliteit verbeteren. Door de organisaties slim te organiseren kan er geld bespaard worden. Dat is toch waar betalende klanten (zorgverzekeraars en overheid) en de consumerende klanten (patiënten, cliënten, etc.) behoefte aan hebben. Om dit te bereiken hoeft er geen minutenregistratie gevoerd te worden. Dat is een ding wat zeker is.

Lijkt me handig om even recht te zetten: ik ben niet direkteur van Abrona, maar hoofd van de afdeling Orbis 7/8. De afdeling die in december te zien was in een aflevering van Zembla: Zwakbegaafd en opgesloten.In de afgelopen periode heb ik vaker de aandacht gevraagd voor de beschamende rol die de overheid speelt in de zorg voor deze bijzondere categorie verstandelijk gehandicapten. Mevr Bussemaker blijft maar beweren dat ze wel geld heeft om deze categorie te steunen met extra budgetten, en ze blijft volhouden in haar foute en onvolledige voorstelling van zaken. Ze heeft eerst 80 miljoen gekort en in een potje gestopt. Dat kunnen instellingen weer terugkrijgen als ze een lange burocratische weg af willen en kunnen leggen. Dan is er kans dat ze een beetje terug krijgen wat ze eerst gekort is. Maar dan nog, er is altijd ook nog een extra risico van 20%. Dus , ook al krijg je het geld ( uit je eigen portemonee) dan nog moet je 20% zelf betalen.De suggestie om mevr Bussemaker een dag met me mee te laten lopen lijkt me een goede weg. Kan ik ze laten zien dat de bewoners van mijn afdeling gezamelijk natuurlijk minder waard zijn dan Fortis, ABN/AMRO en Aegon, maar dat het wel degelijk mensen zijn, die ondanks hun beperkingen, recht hebben op een goede , deskundige en adequate begeleiding.