In deze tijden van krediet crisis zijn de maatregelen die genomen worden door bedrijven gebaseerd op het zogenaamde oude denken. Met het oude denken bedoel ik dat maatregelen gestoeld zijn op inhaken op verminderde ontvangsten. Het eerste wat managers doen is het nemen van kostenbesparende maatregelen. Op zich lijkt dit logisch, maar als men een analyse maakt voor de verdere toekomst, ziet men dat dit valt onder wat ik noem 'het oude denken'.
Als men de hudige tijden goed analyseert ziet men dat er in bepaalde marktsegmenten inderdaad minder wordt uitgegeven. DIt komt door een aantal zaken: 1) Men verkrijgt geen leningen om te investeren, 2) men gaat geen leningen aan omdat men vermoedt dat de investering niet meer terugverdiend wordt, 3) men wacht af wat anderen doen.
Eigenlijk is punt 1 de ware oorzaak. Banken staan onder druk en moeten zich meer verantwoorden over uitstaande gelden. Daardoor lenen zij minder geld uit en daardoor zijn er minder ontwikkelingen in bijvoorbeeld industrien als de bouw, metaalsector, etc. Als men niet kan investeren en geen geld verkrijgt kan men dus mensen niet aan het werk houden en worden uit kostenoverwegingen mensen ontslagen. Deze mensen komen thuis te zitten en zullen een deel van hun bestedingen ook uitstellen. Kortom dit is een spiraal die geen einde kent.
Hoe kan men dat oplossen? Wel, even hier de krediet crisis oplossen is op zich natuurlijk niet te doen. Maar wat opvalt is dat blijkbaar het systeem niet meer werkt zoals we dat vroeger ooit hebben opgezet. Kan het ook anders? Natuurijk. We moeten alleen niet meer denken in oude structuren. De oplossing is al eerder beproefd gebleken. Potentiele afnemers van de produkten zouden op een eerder tijdstip al een gedeelte van de investering kunnen gaan betalen. Ook zouden er geldschieters die nu hun geld in aandelen steken, dit geld kunnen gaan steken direct in het bedrijf. Noem het een soort investeringspot. Dit zou niet via de beurs moeten gebeuren, omdat dit speculatie in de hand werkt, maar direct in het bedrijf. Zo komen twee zaken bij elkaar en worden investeringen in bedrijven echt benut, in plaats van een zeepbel economie te kiezen..
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>
Dit betoog lijkt een beetje op veel van de uitspraken van mijn kinderen (beiden pubers). Die denken ook dat alles wat zij denken "nieuw" is en wat hun ouders denken "oud".
Alles wat je noemt is "oude wijn in nieuwe zakken". Misschien net als voor mijn kinderen: als het nieuw voor jou is is het nieuw voor iedereen?
Mvg
Tony de Bree
www.dagboekvaneenbankier.nl
Het benoemen van zaken als 'oud' of 'nieuw' wekt verwarring, zie de reactie van Tony. Daarbij is de toelichting ook niet helder. Wie zegt mij dat potentiële kopers of geldschieters niet dezelfde geneigdheid hebben als de banken. Wie garandeert mij dat het bedrijf dat mij het product moet leveren wel kan leveren, of dat het geld wat ik er in stop wel in veelvoud terugkrijg. Immers dat een bedrijf geld nodig heeft en het van de banken niet krijgt, is toch veelzeggend. Ik ben er wel van overtuigd dat bedrijven 'anders moeten doen' en denk dan eerder aan zaken als bijvoorbeeld 'samenwerking op producten of diensten', 'effectievere bedrijfsprocessen' .
Met vriendelijke groet,
Frank Claessens
Ik heb in 2007 al gewaarschuwd dat er geen bedrijvenbelang is bij de hele aandelen handel (zie Kostenbesparing en shareholdersvalue). Er is alleen maar of een individueel belang, of een belang van bv pensioenfondsen. Nou is het hun goed recht, omdat het systeem de ruimte geeft. Echter is dit een complete zeepbel.
Risico nemen is er ook bij de aandelenhandel, dus die vlieger gaat niet op. Ach en inderdaad wat is oud en nieuw. Feit is dat we nog steeds de oude manier van economisch denken en stimuleren. Wachten maar weer tot het weer fout gaat?