De onmacht der gewoonte.

Regels, codes en gedrag leiden tot de onmacht der gewoonte en het ontstaan van de congestie zoals we die bijna op elk terrein in de werel momenteel zien. Zo garandeert het vragen om ervaring bij topposities bij voorbaat dat de onmacht der gewoonte regeert.

Afleren is het grootste opstakel bij elke vernieuwing en vernadering, afkomen van automatismen is moeilijk en daar hebben we niet voor doorgeleerd, we leren namelijk de gewoonten op een bepaald gebied en dan hebben we een vak, waar we onszelf en anderen in kunnen plaatsen. Niemand beseft inmiddels meer hoe lachtwekkend deze gewoonte is. Ons brein heeft  brede vierbaans denksporen achtergelaten, de uit en afgesleten paden van de verbindingen tussen onze neuronen die borg staan voor voorspelbaar en herhaald gedrag voor onszelf en anderen. Gevangen in onszelf volgen we gedwee de trends en tredmolens.

Doorbreek de vicieuze cirkel van de feedback en feed forward en doe eens wat anders: begin en ontdek een nieuw leven waar je nu nog niets vanaf weet. Het avontuur roept! Zo gaan we in het moment leven en worden we heerlijk onvoorspelbaar, creatief en innovatief. Buitenstaander zijn en worden is bijvoorbeeld de enige manier om de kredietcrisis op te lossen, nu zien we steeds dezelfde hotemetoten op tv, zelfs Heertje is weer bijna dagelijks in beeld en de oplossing die bedacht wordt is natuurlijk meer van hetzelfde, ditmaal geen kredietverstrekking door de banken, maar door de overheid die gewoon geld gaat drukken, lenen en de schulden vergroten.

De domheid regeert, herhaling van hetzelfde verkopen als iets geheel anders en dan verwachten dat er iets nieuws gebeurt dat heet volgens mij domheid of totale gekte. Laten we het geldsysteem maar afschaffen, de zonne-energie betaalt toch alles al (van olie tot windenergie en zonne-energie), dan kunnen we permanent gaan genieten van de zon (in Drente en elders) De hele wereldbevolking kan gehuisvest worden in een vrijstaand huis op de oppervlakte van Frankrijk op gratis zonne-energie als we maar willen en niet luisteren naar de zogenaamde des-kundigen en al hun desinformatie, de hogepriesters van het geld en de bestaande orde, die steeds opnieuw gereproduceerd wordt met behulp van schijncrisissen, het scheppen van geld uit het niets en angst.

Het vertrouwen is weg heet dat dan en dezelfden die de vertrouwenscrisis veroorzaken vragen ons nu om vertrouwen. Wat een kermis der ijdelheden, alsof we niets beters te doen hebben. Jeroen Bosch schilderde deze taferelen al vele eeuwen geleden. Wanneer houden we op onze macht weg te geven aan domkoppen die betogen dat demon-cratie heilig is, terwijl iedereen kan zien dat het een zoethoudertje en een afleidingsmanoeuvre is? Groeten van Jakkes (Jacques)