Wat gebeurt er toch een boel in Nederland. Nadat deze regering de bordes-scène afrondde wist zij niet hoe snel zij naar de tekentafel moest lopen. Het ene plan na het andere plan verliet in sneldrogende inkt de tekentafel. Niet zelden betroffen het voorgestelde veranderingen die het bloed onder de nagels haalden bij de vakbonden.
Nu ben ik niet altijd even blij met de vakbonden. Dat komt door een aantal redenen. Zo getuigen hun veelal linkse opvatting, gezien de huidige economische malaise niet van al te veel realiteitszin. Ook de alsmaar voortdurende klaagzang over de gestegen inkomsten van een kleine groep topmanagers is voor mij een doorn in het oog. Soms is het wel onredelijk wat hierbij gebeurt, maar om daar zo lang over door te blijven zeuren…..
Voorts pretenderen de vakbonden continu werkend Nederland te vertegenwoordigen, terwijl zij maar over beperkt mandaat van een alsmaar tanende achterban beschikken. Tot slot wordt dit alles gecombineerd met twee rechthoekig communicerende persoonlijkheden die mij niet aanspreken en waarbij hun stijl mij menigmaal irriteert. Nou zegt dat laatste natuurlijk ook veel over mijzelf, maar feit blijft dat ik niet enthousiast wordt bij het aanhoren van de zendtijd consumerende vakbonden.
Er gebeurde dan ook iets geks afgelopen week. Terwijl ik stapvoets over de A27 rijdt (een andere frustratie die ik voor het gemak maar even links laat liggen), luister ik naar de radio en besef mij plots dat ik het eens ben met de bonden. Wat is namelijk het geval?
De ontslagvergoeding moet op de helling. Waar voorheen een schikking een voor veel partijen aanvaardbare oplossing was, dreigt een verstarring van arbeidsrelaties. Bij ontbinding zal de weg naar de kantonrechten in veel gevallen niet meer voor de hand liggen. De ontslagvergoeding wordt voortaan verrekend met de WW en is hierdoor niet meer interessant als gangbare ‘mediation-oplossing’. In hun opinies verschillen de bonden niet van gerenommeerde arbeidsrechtdeskundigen; een onnodige verstarring en verharding dreigt.
De dagelijkse HR-praktijk onderstreept dit. De afgelopen week heb ik diverse HR-managers naar hun mening gevraagd en zonder uitzondering bevestigen zij mijn opinie: deze maatregel zal averechts werken en de resultaten van de BV Nederland nadelig beïnvloeden. De beoogde bezuiniging wordt binnen afzienbare tijd weer teniet gedaan. Al met al is het niet overdreven te stellen dat de flexibiliteit uit de arbeidsmarkt verdreven wordt.
Ik ben dol op ranglijsten en ben nationalistisch genoeg om trots te zijn als Nederland hoog staat genoteerd. Steeds vaker zie ik lijsten waarop Nederland door alle economische problemen een paar plaatsen prijs moet geven. Laatst zag ik een lijstje waarbij landen werden gerangschikt naar de mate van flexibiliteit van de arbeidsmarkt. Nederland stond hoog, maar de voorgestelde maatregelen zullen ook wat dat betreft niet veel goeds teweeg brengen. Ik ben bang dat het eerder gaat gebeuren dat ik het weer eens ben met de vakbonden dan dat Nederland weer stijgt op dit lijstje.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>