Privatisering leidt tot hogere prijzen

Columns

Als gematigd liberaal stuit het me tegen de borst te moeten erkennen wat ik altijd al vermoedde: liberalisering van een markt waar de facto een monoply of oligopolie heerst, werkt kostenopdrijvend voor de consument.

Zoals ik al zij; ik ben liberaal. Je zou dus verwachten dat je van zo'n liberaal mag denken dat hij voor liberalisering is van alles dat maar enigszins niet tot de kerntaken van de overheid hoort. Echter, we stellen met zijn allen vast dat de liberalisering van nutsvoorzieningen een groot drama is en een nog groter drama wordt.

De NS is een voorbeeld van een onwerkbare PPS (Publiek Private Samenwerking) constructie. De infrastructuur, hopeloos verouderd, is in bezit en beheer van de staat; rollend materieel en personeel in bezit c.q. beheer van de NS zelf. Daarbij blijkt dat de...

Robbin te Velde
Beste Albert,

dit is een open en eerlijk stuk. Liberalisme en neo-klassieke doctrine zijn vanuit mijn perspectief een pot glibberig nat. Liberalisering werkt alleen in abstracto (waar je Nobelprijzen voor krijgt, dat wel). In de praktijk heeft het nooit zo gewerkt. Wake up Chicago.

Her(sic!)collectivisering heeft echter ook weinig zin. Hierin kan ik jou letterlijk parafraseren: "Ik schaam mij diep dat mijn partij (X) zich zo wervend heeft uitgesproken om (Y), en dat het ons allen zoveel meer kost en gaat kosten."

Of zaken nu in private of publieke handen zijn is lood om uit ijzer. De enige kwestie die telt is of diegenen die het geld uitgeven daar maatschappelijk verantwoording voor af moeten leggen. Er worden Links en Rechts grote sommen geld apert onzinnig besteed. Dat geld had ook aan andere zaken (meer uitkeringen en/of minder belastingen) uitgegeven kunnen worden. Het verschil tussen Nederland en een willekeurige bananenrepubliek is slechts gradueel: ook hier wordt uit persoonlijk eigenbelang van een kleine kliek publiek-private samenzweerders op grote schaal geld gestolen van het volk.
A.M.A. Goossens
Auteur
Beste Robin

Ik geloof heilig dat er geen ultieme politieke stroming bestaat. Politieke kleur is als een toverbal, hoe warmer het pluche, hoe veranderlijker de kleur. Ik zit in de regionale politiek en ervaar daardoor dat verloochening van partij-ideologie en verkiezingsprogram schering en inslag is als men eenmaal aan de macht is. Het is daarom voor politici zo lastig kleur te bekennen, omdat kleur in politiek zo veranderlijk is.

Ik ben een overtuigd liberaal, omdat ik geloof in de vrijheid van de individu. Maar liberalisme kent, net als iedere stroming, loef- en lijzijde. Ik heb soms sympathie voor links (vooral de SP), maar zelden voor GL. GL, met name onder Halsema, speelt woordspelletjes en doet aan afbraak oppositie. Marijnissen is een ideoloog die zuiver op de graad is, en die mijn sympathie heeft. De PvdA met Bos vind ik walgelijk. De retoriek van "ik sprak laatst ..." komt me nu al maanden de keel uit. De PvdA wil alleen maar in het pluche, en draait daarvoor alle kanten uit.

Feit is dat de extremen van het politieke specturm in een land als Nederland alleen maar kunnen bestaan, regeren, met gezonde tegenstroming. Ik bedoel hiermee dat als mijn partij alleen aan het bewind zou staan, sociale aspecten en milieu veel te weinig aandacht zouden krijgen. Maar tegelijkertijd vind ik dat prima. Er zal in Nederland niet snel een een partij kabinet ontstaan. Zo houden partijen mekaar ideologisch in het gareel. Zoiets als het duo-trainerschap van het NL elftal. Advocaat voor de harde lijn, Van Hanegem voor het sociaal aspect.

Feit blijft dat ik geloof in het kritisch volgen van je eigen partij. De laatste jaren, met name sinds paars-2, heb ik grote moeite met mijn landelijke partijgenoten. De zaak die ik in mijn column besprak vind ik ernstig. Een partij die liberale gedachten nastreeft zou zich moeten schamen voor sommige van de resultaten van haar beleid, en daarover ook een mea culpa moeten beleiden. En mea culpa bestaat niet in de politiek, helaas ...

Meer over Concurrentiekracht