Prima artikel. Heel herkenbaar, ook de frustratie erin. In hoeverre herkent u or inventariseert u leidinggeven in professionele organisaties als management consultancy bedrijven ? We weten het zo goed, maar wat bakken we er zelf van. Gezien the consultant karakteristieken op zijn minst een uitdaging.

Dit is wat ik dagelijks mijzelf en anderen, patienten, clienten en managers mag voorhouden.
Op weg naar arbeid en gezondheid.

John van Zwieten, ARBOARTS
van Zwieten met een Z
de Z van ZICH ZELF ZIJN.

Zeer doorgedacht,humoreus,vlijtig,maar toch enigzins waar.
Zeer interessant.
Ik heb het wel uitgeprint..!!

een adviseur die dit issue zo oprecht beschrijft is zichzelf gebleven en helaas zijn dergelijke adviseurs dun gezaaid.

Als zorgmanager van een VV team,in de thuiszorg kan ik melden dat ik erg veelin dit artikel herken vanuit de praktijk. Ik zal ook zeker het advies aan het eind van het artikel opvolgen, en mijn leiderschap en functioneren ieder jaar eens kritisch onder de loep nemen.
Maar wat te doen met de medewerkers die gedrag volgens de tijdsgeest van hun manager verwachten, maar de manager wil graag 'zichzelf' blijven? Die verwachten bijv. een coachende manager met een groot warm (lopend) oor voor alle persoonlijke beslommeringen van de medewerkers waar in het werk rekening mee gehouden moet worden. Hoe verweer je je daar tegen als manager? Zeggen dat een dergelijk oor bij jou koud en droog blijft in verhouding tot wat er van je gevraagd wordt, omdat je nu op dit moment een andere leiderschapsstijl aan het hanteren bent? Managen zonder tijdsgeest lijkt mij de enige oplossing. Tijdloos managen is dan dus de nieuwe leidersschapstijl, wie gaat de cursus organiseren?

Geestig geschreven artikel, maar wel een met een diepe scherpzinnigheid. Zeer lezenswaardig.

Beste Loek,
Een 9 voor je echtheid en authenticiteit van dit artikel.2 sleutelwoorden als 2 basale kenmerken(wezenseigenschappen) van de effectieve manager waardoor vanzelf (de door mij verzonnen term) de affectieve manager heel concreet orde op zaken kan stellen.De integriteit , betrouwbaarheid en de eigenheid van waaruit gehandeld wordt leidt dan als vanzelf tot effectiviteit.
Het advies tot zelfreflectie is de derde sleutel en met deze drie componenten samen is er zoals jij zegt een natuurlijk gezag ontleend aan waarden van binnen uit.
Dank je dat je het voor mij nog eens op papier hebt gezet op de wijze die naadloos aansluit bij hoe ik tegen management aan kijk.
Als alle managers zich eerst eens met zichzelf bezig gaan houden kan er heel wat management verdwijnen omdat veel management naar mijn idee impliciteert dat 'de ander' moet veranderen.Het management zoals ik het tegen kom doet tekort aan zichzelf en aan degenen die 'gemanaged 'worden.
Echte verandering binnen een organisme (organisatie is de som van een groep organismen) begint van binnen uit bij ieder voor zich.Laat daar respect voor zijn.De filosoof Arnold Cornelis zei eens:Communicatie is voor mij respect hebben voor het verborgen programma van de mens gericht op groei.Laten we dat eens expliciet maken en daar ruimte voor creeeren. Dan kan een hoop management verdwijnen.Iedere vergadering kan dan beginnen met een persoonlijke ronde waarin oprecht geluisterd wordt,dan is 80% van de vergadering effectief gemanaged en het scheelt uren vergaderen.
Misschien is authentiek management het vullen van de ruimte met jouw aanwezigheid op een bepaalde tijd waardoor natuurlijk gezag ontstaat.
Deze 'aanwezigheid' vanuit de natuurlijke geaardheid die voor een ieder anders is mogen we niet manipuleren door die dingen te doen die niet 'echt' bij ons passen.Schoenmaker blijf bij je leest.
Dank je wel en hartelijke groet

Margriet Neyens-Zuure

Chris,

Ik heb mij laten vertellen dat je graag MD wil worden. Interessant
om te weten. Ik snap nu ook waarom je regelmatig de weg van
de minste weerstand bewandeld. Ik wil hierbij wel in het midden
laten of dit verstandig is.

Paul

een zeer herkenbaar stuk - open en met de nodige humor geschreven. Echter ik vraag mij af of dit een trend is, of dat wij inderdaad terugkeren naar de basis van management (die 10pct). Je ziet steeds meer literatuur verschijnen die dit item vanuit verschillende gezichtspunten benaderen. Een bekende is wellicht het boek 'hoe wordt ik een rat'.
Top artiekel !!!

Goed stuk. Ik ben bang dat we weer gaan terugvallen naar de strenge politieagent waardoor de productiviteit weer gaat afnemen.

Buitengewoon prettig leesbaar, evenzeer herkenbaar en typisch zo'n artikel wat je anderen laat lezen!
Absolute aanrader

Uiterst leesbaar en en inhoudelijk goed stuk. We moeten niet vergeten dat de tijdgeest invloed heeft gehad op het type manager van heden. De gewenste managerstijl is min of meer gekopieerd op een groot aantal van de huidige managers, waardoor zij niet datgene uitstralen wat zij feitelijk in de genen hebben meegekregen. Als de manager weer zichzelf wordt kan het werkplezier toenemen, gelijktijdig met zijn effectiviteit als manager.

Een artikel die ik met veel genoegen en zelfs enige mate van verbazing heb gelezen. Mijn element van verbazing bestaat vooral omtrent de grote mate van oprechtheid die de schrijver hanteert in het brengen van zijn opinie.
Dit vind ik verfrissend. "Meer van dit" zou ik zeggen.

Oprechtheid in handelen en gevoel bij het mangementpersoneel, is namelijk mi een van de grote manco's in de huidige bedrijvenwereld.

Omtrent management en voornamelijk gebaseerd op eigen ervaringen, kom ik dan verder tot de conclussie dat een regeltje-van-drie in deze tijden zeer van toepassing is:
- 20% van de managers tonen en betrachten oprechtheid, originaliteit, en zijn "eerlijk" en communicatief, zij boeken ook resultaten, weten waar ze moeten zijn op welk moment, "voelen" gebaseerd op kennis a priori en a posteriori waar en wanneer ze moeten ingrijpen, zijn niet bang om te handelen en initiatief te tonen, doen dit op correcte wijze in en weten hun omgeving te motiveren.
- 80% van de overige collegae zijn "copy-cats", soms te snel doorgegroeid in tijden van uitbundige groei en veelal niet echt geschikt voor hun positie, zij beschikken niet over de nodige kennis, inzicht, gevoel, etc in hun resultaatgebied. Meestal vind je dit soort mensen terug in omgevingen waar politiek geslijm nogal vooraanstaand is, zoniet zelfs als "the way to go" wordt bestempeld. Deze managers zijn veelal pionnen van wat soms wel eens kan bestempeld worden als een "strafbureaucratie" die heerst binnen hun eigen bedrijf en zijn meestal na verloop van tijd ook hun eigen slachtoffer.
- anderzijds wordt hierdoor meestal 80% van de resultaten geboekt uit die slechts 20% efficiente en effectieve managers.

Als dit beeld correct is, dan is het geen wonder dat de economie een crisis kent en de bedrijfswereld op dit moment in een staat van rep en roer verkeert.
Het accent ligt momenteel op kostenbeheersing en de Financial Controller zwaait de scepter. Eert overleven en dan pas verder ontwikkelen zijn de huidige emoties. De ronduit slechte manager speelt hier vooral in mee, met een visie op behoud van werk en salaris. Hij houdt zich eerder bezig met politiek, dan met zijn werk. En dan maar klagen dat het slecht gaat, als we zelf de aanleiding zijn geweest om het slecht te maken. Het "regeltje van drie" blijft dus bestaan, met al zijn duidelijke gevolgen.

De mensen die zich manager noemen, weten inderdaad soms niet wat te doen, en missen elk begrip of beeld omtrent taken en verantwoordelijkheden van de "echte manager". De zinsnede "Ik snap wat u bedoelt en ik zie er het nut ook wel van in, maar ik zie me dat voorlopig nog niet doen"", zoals de schrijver aangeeft in zijn artikel, is iets die ik veelvuldig ontmoet. Nogmaals, dit zijn dan eerder de managers die graag overleven, en thuis pas zichzelf zijn.

Als dit stuk dan een pleidooi mag zijn voor een terugkeer naar oprechtheid, eerlijkheid, zelfstandigheid en "persoonlijke rijkheid" in de persoon van de managers zelve, dan sluit ik me bij dit stuk volledig aan.

Het "zichzelf zijn", eerlijkheid, integriteit, verbale slagvaardigheid en andere competenties zijn op dit moment binnen de managementlaag namelijk zeer sterk afwezig. Het zijn echter jammer genoeg inderdaad competenties die niet tot moeilijk kunnen aangeleerd worden.

Dat de managers die wel over deze eigenschappen beschikken niet de makkelijkste personages zijn is duidelijk. Veelal zijn dit diegenen die hun kop boven het maaiveld steken, op een gedreven en slagvaardige manier hun (opvallende) resultaten behalen. In veel omgevingen zijn zij niet welkom, krijg ik de indruk, daar ze niet vertellen wat men wil horen. Ze analyseren, bedenken, vertellen en doen echter wel wat er moet gebeuren. Als er meer van dit soort mensen waren, was de huidige economische crisis misschien niet zo heftig.

Daarom, laten we minder overbodige nonsens-lectuur schrijven zoals "Hoe wordt ik een rat". Dit soort op overlevingstechnieken georienteerde lectuur voor de kwalitatief mindere maar (vriendjes-)politieke sterker actieve persoonlijkheden en managers, zijn ronduit slecht voor wat we nodig hebben: mensen die weten wat ze kunnen of niet, die hart hebben voor hun werk, maar die bovenal eerlijk en oprecht zijn !!! Mensen die werken niet met angst voor theorie x, maar gericht zijn op theorie y.

Laten we dus inderdaad ophouden met geld over de balk te gooien om ons management "kunstjes te leren", en daarentegen eerder investeren in echt management, uitgevoerd door echte persoonlijkheden.

Dit alleen al zou waarschijnlijk een serieuze kostenbesparing met zich mee brengen. Voornamelijk daar ik inderdaad vooraf zou weten, mits ik managers dan selecteer op hun echte en dus waardevolle competenties, dat ik me niet zou moeten bezig houden met het uitgeven van onnodig geld aan "kunstjes leren".

Ik vind dit artikel een oprechte meningsuiting, waar velen een les uit kunnen trekken.

Goed artikel. In feite is er op de werkvloer (waar dan ook) slechts behoefte aan één type manager n.l. De Manager Mens.

Beste Coert,

Dit is toch triest, immers 70% zijn diegene die echt niet functioneren, maar wel beoordelen en werven.

Ik merk dit dan ook aan de lijve, met Hbo-management en 42 jaar.
Voor mij is het door hetgeen jij verwoord moeilijk om verder in de organisatie door te dringen, zeker als ik vertel dat uit de medezeggenschap kom en binnen mijn eigen werkkring de informeel leider.
Als bovenstaande benoem kan ik het vaak schudden.
Jammer een gemiste kans denk ik dan maar.

Angst en zelfbeschreming zijn dan ook de toeverwoorden voor de zittende manager, al ziet hij dit zelf natuurlijk niet zo.

Gegroet en dank voor je artikel.
Arjan

Naast alle theorie op school is dit een verhelderend stuk, zo vlak voor het afstuderen.

Het raakt die zaken waar wij dagelijks mee worstelen. Leidinggeven aan professionals lijkt soms op lopen op een berg eieren. Het ene moment wordt ons gevraagd te schoffelen en te mesten, maar het volgende moment moeten we gewoon weer agent of op zijn minst hoofdonderwijzer spelen. Je moet er dus gevoel voor hebben en je stijl elke keer weer rustig afwegen en bedenken. Ik vind dat niet altijd meevallen, en als je niet uitkijkt donder je weer dat perron af omdat deze trein op een ander spoor reed dan je dacht. Trainbaar is dit zeker niet, alleen al doende en met vallen en opstaan leerbaar. Ik hoop het ooit nog eens grotendeels onder de knie te krijgen. Dit soort artikelen helpen zeker voor het bewustzijn.

Bernadette Linssen, directeur van een organisatie van professionals