Tjip, je verwoordt precies wat ik afgelopen dacht toen ik van een opdrachtegever in Flevoland (!) terug reed naar huis en ik op de radio een interview hoorde met een Chief Happiness Officer: wat een slecht idee! Geluk is een uitkomst van zinvol bezig zijn, niet iets om na te streven in zichzelf. Net zoals zoveel waardevolle zaken (als liefde en vriendschap) ons niet toevallen als we daar op inzetten, nee, ze zijn het resultaat van toewijding, aandacht, inzet voor iets dat je als zinvol beschouwt. Wat maakt ons werk zinvol? Als we een bijdrage kunnen leveren aan mensen die dat nodig hebben, als we een klein steentje bijdragen aan een mooiere wereld, hoe die er dan ook uit ziet voor je. Een happiness programma georganiseerd door HR of P&O, iemand die happiness wandelingen maakt met medewerkers, het is de zoveelste mode, het zoveelste speeltje waardoor we aan de buitenkant blijven en ons niet wezenlijk de vraag stellen in hoeverre dat waar we zo druk mee zijn, er echt toe doet.

Precies Lenette! Of zoals Jordan Peterson het mooi opschrijft: het gaat om MEANING en BEING. Aan ons zal het niet liggen :-)

Tjip, ik word dolgelukkig van jouw verhaal. Terwijl dat vast niet jouw vooropgezette bedoeling was. Dat bevestigt maar weer dat je een heel terecht punt maakt ...

Geluk is je eigen verantwoording en niet dat van een ander. Een ander kan jou niet gelukkig maken (wel bijdragen aan je geluk). Dat is grotendeels afhankelijk hoe je zelf in het leven staat. Je geluk zou niet afhankelijk moeten zijn van je omstandigheden. Maar bij veel mensen zie ik dat vaak dat wel. En je geluk zou inderdaad al helemaal niet van een Chief happiness officer moet afhangen.

Trouwens aan allen die dit lezen ; veel geluk toegewenst! ;-)

Het hangt denk ik van de definitie van 'geluk' af.

Op het moment dat je er lading aan geeft door er in termen van zingeving en bezieling naar te kijken, door mensen er überhaupt bewust van te maken dat werk zinvol kan zijn, zoals Lenette ook stelt, vind ik het helemaal prima dat geluk een speerpunt kan zijn. Er zijn teveel mensen die werken vanuit angst, (zekerheid, verlies, onzekerheid etc)

Het feit dat er aandacht geschonken wordt aan de betekenis van werk voor mensen, aan de bijdrage die iedereen kan en vooral ook wil leveren, dan vind ik dat 'geluk in organisaties' een prima kapstok. Ook al zou ik daar een andere term bij uitzoeken, en never een chief happiness officer voor aanstellen.

was getekend
een HRM-er in de regio Flevoland :-)

Tjip, Een nogal populistisch geschreven stukje naar mijn smaak. Jammer want er zijn zóveel mensen diep ongelukkig op hun werk. En als gevolg daarvan hebben organisaties een hoog ziekteverzuim en vallen hele kuddes medewerkers uit met een burn-out. Het gelukkigst wordt een mens van een ander mens. En dan ook nog iets voor een ander mens doen, daar wordt je nóg gelukkiger van. Egocentrisch zou ik het dus niet willen noemen. Nu de piramide van Maslow wel zo'n beetje bereikt is in onze westerse wereld willen we verder in onze ontwikkeling. Aansluiting bij kerk en vereniging is verleden tijd en dus hebben we meer ruimte voor onze eigen keuzes. Een universele existentiële wens van een mens is gelukkig zijn of worden. Werk is meer geworden dan werk. Het is hét middel geworden om ons (persoonlijk) te kunnen ontwikkelen, sociale contacten op te doen en bepaalt een groot deel van ons welbevinden. Daarnaast is er ontzettend veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar (werk)geluk dus het zou zonde zijn om daar niks mee te doen. Ik waardeer kritische geluiden, worden we allemaal beter van. Maar....... een iets genuanceerder verhaal waardeer ik meer. Keertje koffietje doen?

Ben het niet helemaal eens. Als een programma Geluk binnen een organisatie maar een aantal medewerkers zou bereiken die daardoor weer meer met 'Meaning' en 'Being' bezig gaan dan zou dat voor mij al een reden zijn om het programma te omarmen, ongeacht de naam of de hype.

Ik blijf het bijzonder vinden dat we in de HR-wereld zo gemakkelijk achter hypes aanlopen. Dat komt het beroepsbeeld niet echt ten goede. Tevredenheid, betrokkenheid, passie, geluk: wat willen we nu eigenlijk meten en wat weten we dan? Gezond verstand en dingen doen waarvan je daadwerkelijk effect kunt zien op de doelen die je gesteld hebt (draagt dit bij aan de gewenste effecten/resultaten) lijkt me voldoende en vaak nog moeilijk zat om aan te tonen. Ik ben zeker niet tegen vernieuwen, experimenteren, "iets anders doen", maar doe het dan gewoon zonder meteen te gaan beweren en anderen mee te slepen dat het ei van Columbus toch bestaat.
"One size does not fit all" is misschien wel de nieuwe hype.......

Het was John F. Kennedy die de vraag stelde waarom wij de vooruitgang in ons leven geneigd zijn te meten in groei van ons GDP terwijl die nauwelijks bijdraagt aan ons welbevinden. Het zijn onderwijs, veiligheid, schone leefomgeving en gezondheid (om er maar een paar te noemen) die er echt toe doen. Naar analogie hiervan is de happiness beweging in bedrijven voor mij beter te begrijpen. Ik denk dat de wandeltochtjes, kroketten etc. een begin is van een poging op een nieuwe manier naar (ons) werk te kijken en welbevinden in het werk naast financien meer gewicht toe te kennen.

De beschrijving hoe organisaties zich met geluk zouden bezig hebben lijkt op een bericht uit de Speld.
Dat een zak patat mensen niet gelukkig maakt en niet significant bijdraagt aan organisatiedoelen begrijpen organisaties die wat met geluk willen denk ik wel.
Het gaat om zinvolle bijdrages, autonomie en je talent ten dienste stellen van een gezamenlijk belang of een hoger (maatschappelijk) doel.
Dat echt realiseren is geen kwestie van geluk hebben. Het is hard werken.

Je zou "geluk" in je werksituatie ook kunnen uitleggen als het werk dat je doet met plezier doen omdat het precies is wat bij je past. Je werkt met fijne collega's waar je op kunt vertrouwen. Als niet aan deze voorwaarden wordt voldaan kan een afdeling HR hier een rol in spelen door te kijken of er passend werk gevonden kan worden of door met een afdeling waar spanningen zijn een weekend aan teambuilding te werken om het vertrouwen in elkaar te herstellen. Op deze manier kun je teveel stres bij werknemers weghalen en meer "geluk" in de werksituatie realiseren.

Tsja... wat me opvalt in deze discussies is dat het snel gaat over Geluksgoeroes die mensen gelukkig gaan maken. Iedereen die denkt dat dat de kern is, is het met dit artikel snel eens.

De werkelijkheid is echter dat er veel organsaties zijn waar mensen niet gelukkig zijn in hun werk en hoe mooi is het dat er meer en meer het besef is dat dit niet ok is; daarom zijn er steeds meer organsaties en directies die hier wat aan willen doen.

Ik begeleid leidinggevenden en organisaties met deze uitdaging. Het gaat niet om ping pong tafels en yoga matjes. Het gaat om oprechte aandacht voor purpose/meaning, ontdekken en versterken van ieders talent en plezier en onderlinge verbinding tussen collega’s. En bovenal de boodschap dat iedereen zelf verantwoordelijk is voor zijn/haar eigen (werk)geluk.

Wellicht kunnen we een aantal van de mensen die hier reageren eens bijeenbrengen, genoeg stof voor een mooi gesprek Tjip!

Mooi verhaal Tjip. Geluk maak je niet. Omstandigheden doen dat en die kan je beïnvloeden. Plezier kan bijdragen aan het gevoel van geluk. Daarom probeer ik als Chief Fun Officer in mijn omgeving, waar ik ook ben, een beetje plezier rond te strooien. Een compliment, een kwnkslag, een onverwachte opmerking of handeling. Dat is veel makkelijker dan je denkt, je omgeving en jezelf worden en blij van en... het geeft een gevoel van geluk.

De term Geluk roept bij velen weerstand op in de organisatiecontext. Relatief vaak in de hogere echelons bekt het weleens ongemakkelijk, juist (mijn waarneming) bij managers die roeptoeteren dat de mensen eigenaarschap moeten nemen, initiatief moeten ontplooien en de stap extra voor de klant moeten (blijven) zetten. Ik zie juist daar veel mis gaan, bij leiders die steeds harder duwen op louter Resultaat. En die daarbij de factor 'relaties' vergeten, of zo u wilt de menselijke maat. Ik denk dat de discussie over Werkgeluk in elk geval bijdraagt aan meer aandacht voor het individu en (hopelijk) bijpassende vormen van organiseren. Dat is voor mij de kern van business anno nu. En ja, dat is anders dan een eeuw geleden of zelfs een generatie geleden. Welke concrete KPI vervolgens nou het beste is, vind ikzelf minder interessant. Kijk waar de energie ligt en neem de mensen positief mee bij verandering. Wel als vraag: waarom zo negatief insteken? Als een organisatie werkt aan happiness bij de mensen en onder andere daarmee successen behaalt; wat is daar precies op tegen..?

Helemaal eens dat gelukkig moeten zijn in een organisatie een slim verkochte illusie. Ik ben op zich al huiverig voor het begrip ‘geluk’op het werk.
Het gaat er vooral om dat je energie krijgt van wat je doet. Je kunt het bv. een cijfer geven van 1 tot 10. Daalt de score dan moet je oppassen.
Uit mijn onderzoek en advisering blijkt het vooral te gaan om het antwoord op de combinatie van twee vragen: vind ik het zinvol wat ik doe en vind ik het ook leuk wat ik doe. Sommige activiteiten zijn niet echt zinvol, maar wel leuk. Zoals een tijdje in de zon liggen bakken onder de platanen met een glas pastis in je hand (in Zuid Frankrijk). Andere zijn niet leuk, maar wel zinvol, zoals de jaarrekening opstellen. Het mooiste is als je op beide vragen ‘JA’ kunt zeggen.

Mooi om te zien dat er discussie ontstaat over geluk in organisaties! Dat helpt ons om aan te scherpen waar het allemaal (wel of niet) over gaat. Ik wil graag het volgende toevoegen: we weten dat organisaties mensen ongelukkig (kunnen) maken (zie o.a. Gallup engagement en burn-out/stress cijfers) en ook steeds beter waardoor dit komt en daarnaast ook wat mensen wèl gelukkig maakt (purpose, flow, fun & friendship). Waarom zouden we deze kennis dan niet gebruiken om te streven naar organisaties waar medewerkers graag tijd doorbrengen en waar ze gelukkig kunnen zijn? Met positieve effecten als gevolg voor zowel de organisatie (betere financiële resultaten, makkelijker om talent aan te trekken en te behouden, enz.) als de medewerker zelf (gelukkiger, gezonder, succesvoller).

Afgelopen week was ik in Miami op de World Happiness Summit aanwezig, georganiseerd door de Universiteit van Miami. Ik ben hier naar toe gegaan juist om, zoals je schrijft, de ‘hype’ van ‘fact-based science’ te kunnen onderscheiden. Tot mijn grote vreugde en inspiratie heb ik 20 vooraanstaande wetenschappers en mensen uit de businesswereld ‘fact-based’ wetenschappelijk en praktijk-gerelateerd bewijs horen leveren en delen over het onderwerp “Happiness”. De science achter het begrip ‘Happiness’ is inderdaad relatief nieuw (20-25 jaar jong), maar niet minder relevant dan andere bedrijfskundige, psychologische en sociologische wetenschappelijk gestaafde bevindingen.

Het key-inzicht: ons menselijk brein is niet vanzelf bezig is om ‘ons gelukkig te maken’, dat is simpelweg niet de functie van het brein! De functie van het brein is gericht op overleven. Wanneer dus je simpelweg alleen naar je eigen gedachten luistert, kom je inderdaad al snel tot de conclusie dat ‘geluk’ niet het allerbelangrijkste is, het is immers niet direct relevant om te overleven.. Tegenwoordig leven gelukkig veel mensen, in een groot deel van de wereld, in de omstandigheden om fysiek te kunnen overleven. Is het dan gek dat we er vervolgens naar streven naar een steeds hogere kwaliteit van leven?

Kijk eens naar pasgeboren baby’s. Die zijn automatisch gelukkig als het ze fysiek goed met ze gaat! In het proces van volwassen worden en socialisatie verliezen we ergens dit automatisch gelukkig zijn. Voor een deel door de manier waarop we onze samenleving in de afgelopen paar eeuwen vorm hebben gegeven. Ook in organisaties zijn we soms de menselijk maat kwijt geraakt. Dit besef groeit en je ziet dat veel organisaties op zoek zijn naar een manier om hun organisatie niet alleen met hun hoofd, maar ook met hun hart aan te sturen. Tijdens het World Economic Forum afgelopen januari werd in dit kader gesproken over Human Leaderschip. Ik ben er oprecht gelukkig mee dat deze thema’s zoveel aandacht krijgen! Daar kun je toch niet tegen zijn?

Het is tegelijkertijd ook een feit dat de organisaties (met al hun krokketen en bloemetjes) jou als individu niet gelukkig kunnen maken! Dit is iets wat je als individu zelf hebt te doen, je hebt een actie te ondernemen om jezelf en anderen om je heen gelukkig te maken. Dit begint met inzicht krijgen in wat jouw talenten en drijfveren zijn en welke dingen in het leven echt belangrijk voor je zijn. Mensen die zelfbewust in hun werk en leven staan, en vanuit persoonlijk leiderschap richting geven aan wat ze doen en niet doen, zijn over het algemeen gelukkige mensen. Vanuit deze basis genieten ze van de kleine dingen van het leven (de geur van vers gemaaid gras ;-)) en zijn ze van betekenis zijn voor de mensen om hen heen, de organisaties waar ze werken en onze samenleving.

Ik wens je veel geluk toe!

Alla Liberova
Psycholoog bij ORMIT – Specialist in Traineeships

`Een simpele maar treffende wijsheid die ik een tijdje geleden tegenkwam in dit kader:

Als je doet waar je enthousiast van wordt, is dat vrijheid
Wanneer je enthousiast wordt van wat je doet, vind je vreugde en geluk

Mooi toch?

Prima verwoord Tjip! Net zo min geloof ik dat mensen op zoek zijn naar de betekenis van het leven en zingeving. Als dat zo zou zijn, wat is dan het betekenisvolle en zingevende aan orlog voeren, mensen uitbuiten om zelf rijker te worden of je leven lang 'taakjes af te vinken'? Mensen zijn al blij als ze ervaren dat ze überhaupt leven.

En kunnen we nu weer gewoon aan het werk gaan? Klanten gelukkig maken.

tja.. week van geluk. Ook op school hebben we dit gehad. En inderdaad ik geloof niet in deze hype. Op dat moment vonden de leerlingen het O' zo gezellig om taarten te maken en decoreren omdat ze geen zin hadden in de regulieren lessen.
Gelukkig zijn begint bij je zelf. Is een gevoel of emotie. Als je een leuke baan hebt en je werkt samen met aardige betrouwbare collegae ben je of voel je gelukkig. Ga je met plezier naar je werk. Als je gewaardeerd wordt door je leidinggevende en je collegae ga je met plezier naar je werk. En dan voel je je gelukkig. Ik heb door de jaren heen verschillende workshops over gelukkig zijn gevolgd maar ze hebben o,o rendement geleverd voor het bedrijf of de instelling. Kosten handen vol geld. Geld dat we beter kunnen besteden aan de voorwaarden om je werk beter te kunnen doen.
Ik ken een bedrijf in het buitenland met o procent ziekte verzuim. Waarom ? ze mogen hun werktijden zelf bepalen, de leidinggevende/Baas werkt thuis en geeft ze de opdrachten via hun computer. Ze zijn verplicht te rusten, liggen bedden/hangmatten.
Er is een enorme vertrouwensbasis/waardering tussen collegae en hun leidinggevende. Weet niet of dit hier in Nederland werkt.
Zolang er concurrentie , afgunst en gebrek aan waardering op de werkvloer heersen kun je nooit gelukkig zijn op het werk en je werk goed doen.

Wat ook helpt. Gelukkig worden doe je door het niet nadrukkelijk te willen zijn

Persoonlijk heb ik een gemengd gevoel over jouw artikel omdat ik me op onderdelen zeker herken in jouw bevindingen maar op basis van mijn ervaring ben ik van mening dat enkele punten wel wat te nuanceren zijn. Volgens mij is het niet de vraag of iemand die lekker in zijn vel zit (gelukkig is) beter rendeert voor een organisatie dan een ongelukkige medewerker. De vraag is volgens mij of een werkgever hierin een rol zou moeten en willen spelen.

Met mijn achtergrond als financieel planner en als Tukker blijf ik persoonlijk graag met de voeten in de klei blijf staan en vraag me dan ook dikwijls af wie er het meest gelukkig wordt van de "Gelukindustrie". Het is echter niet aan mij om te oordelen of iemand gelukkig wordt van een middag boom knuffelen op de Utrechtse Heuvelrug of van gratis fruit op de werkplek.

Sinds 2009 doe ik onderzoek naar geluk en naar wat een leven gelukkig maakt. De reden hiervoor is dat ik binnen mijn adviespraktijk constateerde dat er veel mensen zijn die in hun streven naar het vergroten van hun vermogen en het behoud van hun verworvenheden bereid zijn om hun gezondheid (burn-out) op het spel te zetten. Dat veel relaties stranden omdat er geen tijd voor elkaar wordt vrijgemaakt laat staan voor jezelf. Ik vroeg mij af waarom geld tegenwoordig veelal als doel wordt gezien in plaats van als middel.

Tijdens mijn onderzoek kwam ik erachter dat geld vaak wordt gezien als vereiste voor een gelukkig leven en dat is tot op zekere hoogte waar. Geld maakt niet gelukkig maar geen geld maakt het leven er ook niet echt eenvoudiger op. Geld waarborgt namelijk onze bestaanszekerheid, de zekerheid van een goede woonomgeving en de zekerheid van toegang tot goede medische zorg. De kunst is echter te bepalen wanneer genoeg ook genoeg is. Wanneer draagt een extra investering in tijd, middelen en gezondheid niet meer bij aan meer zekerheid en dus aan meer geluk.

Naast de zekerheid voorziet geld ook in mogelijkheden voor de plezierige zaken in ons leven zoals lekker uit eten of op vakantie gaan en het kunnen doen van luxe aankopen. Zaken die velen van ons, onze economie en ook mij zeker gelukkig maken. Belangrijk hierbij is echter te realiseren dat deze vorm van geluk nastreven vaak slechts voor beperkte duur is en dat het in stand houden ervan om een continue investering vraagt. Het geluksgevoel dat ik bij de aankoop van mijn auto had is nu na vier jaar toch echt anders.

Vervolgens is er nog het geluk dat ervaren wordt uit het van betekenis zijn voor anderen en het gewaardeerd en erkend voelen. Dit is naar mijn mening de meest duurzame vorm van geluk die niet direct vraagt om een financiële investering.

In mijn praktijk ervaar ik dat mensen die in staat zijn hun bestaanszekerheid in voldoende mate te waarborgen en daarnaast het gevoel hebben ertoe te doen het meest gelukkig zijn. Kun je dit nog aanvullen met momenten uit het plezierige leven dan is dat de kers op de taart.

En hier kan je als werkgever weldegelijk invloed op uitoefenen namelijk door medewerkers te helpen weloverwogen hun keuzes te maken. En om dit te kunnen doen hebben medewerkers inzicht nodig. Inzicht ten aanzien van waar ze het meeste rendement ten aanzien van hun persoonlijk geluk kunnen behalen en wat er nodig is om het persoonlijk geluk te waarborgen. Helaas zie ik dat zowel werkgever als werknemer vaak pas in actie komen wanneer er problemen zijn (uitval of verminderd presteren als gevolg van burn-out, problemen op financieel gebied, of problemen in de relationele sfeer).
Regelmatig vertellen mensen mij dat ze met het inzicht van nu hele andere keuzes zouden hebben gemaakt. Inzicht dat ze makkelijk hadden kunnen verkrijgen maar waaraan nooit aandacht is gegeven en de bereidheid was om in te investeren. Want inzicht verwerven kost tijd en geld en de aanbetaling voor de vakantie moet nog gedaan worden en de televisie is aan vervanging toe.

Het is mijn ervaring dat een investering in inzicht bij de medewerkers een directe investering is in het rendement in geluk op de werkvloer.

Ozewald Wanrooij
Financial life planner en gelukonderzoeker bij Neutralis

Het lijkt erop dat in deze discussie geluk op vele verschillende manieren geïnterpreteerd wordt en dat de schrijver van dit stuk zich niet baseert op wetenschappelijke theorie die er om het begrip geluk is ontwikkeld. Misschien is de definitie vanuit kwaliteit van leven dan ook wel beter. Of de manier waarop professor Ruut Veenhoven kijkt naar geluk. Dit artikel is gebaseerd op geluksmomenten en nee daarop kun je geen stevige strategie of HRbeleid bouwen. Het gaat om de lange termijn en om verschillende waarden die horen bij het begrip kwaliteit van leven: zowel objectief als subjectief. Dus voordat je iets goed of afkeurt, verdiep je eerst op de materie en loop niet achter hypes en meningen aan.

Bedankt voor alle reacties! Ik vermoed dat het laatste nog niet gezegd of geschreven is over geluk. Wat mij betreft een goed idee!

Wat betreft de definitiekwestie van geluk (is dit mogelijk?), ik heb al grote moeite met een definitie over presteren of leren in een team gedragen te krijgen en hier acties en verantwoordelijkheid aan te koppelen.. Ik ben benieuwd of het mogelijk is geluk te definiëren... En om hier consensus over te bereiken in een grote organisatie (en dan bedoel ik dus breder dan HR maar omarmt door teamleiders, managers en professionals, vooral in de top misschien?). En vervolgens of het lukt hier een krachtig beleid rondom te bouwen. Los dat beleid in organisaties vaak weinig tot geen zin heeft om koers te veranderen en de kans op vernieuwing of innovatie te vergroten. Is er iemand ooit gelukkig geworden van nieuw beleid (denk ik even hardop)? Ik denk wel dat HR professionals en geïnteresseerden in het concept het snel eens zijn over een definitie over geluk.

Daarnaast ben ik groot voorstander van wetenschap en onderzoek naar het thema geluk! Maar laten we onderzoek doen (terugkijken en iets snappen) niet verwarren met dit zien als handvatten om gelukkig te worden (voorschrijvend). Twee totaal verschillende perspectieven en de oorzaak van enorm veel verwarring in organisaties. Ook op universiteiten overigens. Maar dit heeft misschien ook te maken met de rol die commercie tegenwoordig speelt. Onderzoek moet het liefst geld opleveren.

Stelling (en) die ik graag verdedig:
Er bestaan geen geluksinstructies.
Geluk is hoogstens een herinnering aan iets.
Geluk nastreven is een zinloze bezigheid en maakt ongelukkig.
Geluksmanagement koppelen aan prestatieverbetering is a-moreel.

Als ik artikelen over geluk bestudeer waar organisaties het concept omarmen valt het mij op dat vooral relevant is bij IT bedrijven (ik laat zelfstandige trainers en trainingsbureaus nu buiten beschouwing). Wat betreft IT: dit zal komen door de grote vraag naar jonge experts vermoed ik. Vaak professionals die ook veel lol willen hebben? Of verzorgd willen worden? Aangezien ze 10 uur per dag naar een scherm staren? Dat viel in ieder geval op bij het artikel in De Volkskrant van 19 maart 2018. Er werd lacherig gedaan over wat ik schreef (wandelen, gekke dingen doen, maar het stond allemaal zo in de krant).

Mo Gawdat (ex google) is nu bezig met het concept geluk nadat hij multimiljonair werd (misschien zelfs wel miljardair?). Hij legt de lat nu hoger en wil nu koste wat het kost 1 miljard mensen (dat zijn dus: 1.000.000.000 mensen) gelukkig wil maken. Ik vind het nogal aanmatigend overkomen. Wie denk je wel niet dat je bent? Eerst verzamel je Rolls Royces (serieus) en nu word je een soort rondreizende zen-boeddhist die in een privéjet het woord komt verkondigen. Overigens heeft hij als een heuse data-analist een wiskundige formule voor geluk geformuleerd. Het moet wat mij betreft niet gekker worden. Geluksmanagement 2.0!

Tjip, het zo zomaar kunnen dat het niet benoemen, niet onder ogen komen van de punten die jij wel benoemt, ons in ons onderbewuste erg ongelukkig maken. Het tast onze zingeving en bezieling aan.

Beste Tjip,

Ik lees pas nu, dus maanden na het verschijnen ervan, je geweldige artikel. Het is me uit het hart gegrepen.

Maar werkgeluk is ‘in’ en dus is kritiek uit den boze.
Ik was een keer op een conferentie over werkgeluk en moest tijdens de openingssessie spontaan melden wat ik van werkgeluk vond. ‘Een raar, bemoeizuchtig concept, zei ik, dat weinigen zal aanspreken. Voor de meeste mensen geldt iets heel anders: ik heb gelukkig werk!’
Dat had ik niet moeten zeggen...

Paul Verburgt