Bert Overbeek is trainer, coach en interim manager, maar tegenwoordig kan je ook zeggen: organisatiedokter en -innovator. Opgeleid door NS en Schouten en Nelissen, besloot Jongebazen-oprichter Bert Overbeek na 25 jaar loondienst om voor zichzelf te gaan werken. Hij wilde zijn klanten meer op maat bedienen, de basis van zijn werk verdiepen en de kwaliteit van zijn werk vergroten en had het gevoel dat hij daarvoor onafhankelijk moest kunnen opereren. Hij is er gelukkig van geworden. (Website met filmpje: www.pitchersupport.jimdo.com)
Prof. dr. Mastenbroek van Managementsite ‘ontdekte’ dat Overbeek meer kon dan bedrijven helpen met verbeteringen van resultaat en sfeer. Hij vroeg de schrijvende organisatieontwikkelaar of hij een weblog voor jonge managers wilde bijhouden, als partnerlink van het grote ManagementSite. Dat was tien jaar geleden. Sindsdien schreef Overbeek bijna 1500 artikelen en zes boeken. Ze werden uitgegeven door Haystack en door Futuro Uitgevers. Twee boeken werden bestsellers en eindigden in de top 10 (‘Het Flitsbrein’ en ‘Mannen en/of vrouwen’).
Overbeek vindt kosteloze kennisdeling en informatie-uitwisseling zo belangrijk, dat hij hier op jongebazen.nl nu 10 jaar de finesses van het managementvak deelt met vakbroeders en collega’s. Daarmee liep hij voor op de moderne social media trends waarin het ‘geven’ van gratis informatie een marketing tool is geworden.
Meer dan 100 000 mensen bezoeken Jongebazen per jaar. En het heeft hem veel respect opgeleverd in managementland. Alles wat te maken heeft met het verbeteren van organisaties, teams en mensen boeit hem. 21 jaar ervaring en intensieve studies helpen hem daarbij. Zijn humor leidt er toe dat mensen hem graag inhuren als spreker en inspirator, en zijn veelzijdigheid heeft hem het compliment van een topvrouw opgeleverd, dat hij altijd een eigen gezichtspunt kiest en je daardoor aan het denken zet.
Organisaties weten de weg naar hem te vinden. Hij zei daarover in een interview: ‘Het is niet altijd makkelijk om mijn werk te combineren met jongebazen, omdat je op zo’n blog wel eens inzichten los wilt maken die strijdig zijn met wat gangbaar is in mijn vak. Wat zegt hij daar nu weer?, denken opdrachtgevers dan. Maar ik kan ze gerust stellen. In mijn werk kan ik me goed op een opdracht richten.’
Bert twittert op Goeroetweets, een titel die is afgeleid van zijn boek ‘Goeroegetwitter’. Het woord ‘goeroe’ is duidelijk met een knipoog. Want hij is wars van goeroeneigingen, en prefereert laagdrempeligheid. Jongebazen heeft een eigen groep op Linkedin.
Correspondentie met Bert Overbeek via pitcher.support@hetnet.nl Zijn website is www.pitchersupport.jimdo.com
Mijn complimenten voor deze heldere vergelijking. Ik heb met open mond gelezen en me verbaasd over de treffende gelijkenis met een organisatie, die ik zelf heb meegemaakt.
Jullie stellen:
" In ernstig verwaarloosde organisaties is de innerlijke controle ontregeld: het collectieve geweten functioneert niet goed meer".
Ik heb een relatiedeskundige en adviseur, Steven Pont, mogen meemaken, die dit vertaalde als: "het zelfreinigend vermogen". Een organisatie moet kunnen (en durven) stellen dat het niet normaal is wat er gebeurt, dat iemand (of een team of de hele organisatie) abnormaal of onacceptabel gedrag vertoont.
Helaas wordt in verwaarloosde organisaties te laat onderkend dat iedereen, van hoog tot laag, van links tot rechts, verantwoordelijk is. En dat "we" eindelijk eens moeten ophouden met elkaar beschuldigen, maar juist gaan zoeken naar wat wel werkt. Stapje voor stapje, twee vooruit en een achteruit, werken aan wat wel succesvol is (en past in de bestaansreden van een organsatie). Dat vereist veel geduld, eindeloos veel geduld. En managers, die dat snappen!
Als ik na een paar maanden te horen krijg: "dat ene team heeft nu wel aandacht genoeg van je gehad, je moet meer tijd steken in een ander team", dan weet ik dat ik aan een dood paard trek. Want zodra ik mijn hielen licht, zakt de boel weer terug in de modder.
Ik ben heel erg benieuwd naar de aanpak van dit fenomeen en zie uit naar het derde deel.
Groet, Joke
Weer een eye-opener! Hoe vaak zijn we gewaarschuwd voor de organisatieverschraling? Hopelijk zijn er genoeg managers die bereid zijn zelfkritiek te leveren om tot een reinigende vermogen te kunnen komen. Het gaat uiteindelijk om klanten die vaak niet in staat zijn rechten op te eisen.
Ga zo door!
Johan Wesemann
hoe voorkom je als confronterende medewerker, dat je het label krijgt van de lastige collega, die een verstorende factor vormt in de vermeende harmonie? Zeker waar verantwoordelijkheden en bevoegdheden niet duidelijk zijn uitgewerkt en afgebakend en de cultuur is: het elkaar echt daarop kunnen aanspreken doe je niet en "aardig zijn"/niet confronterend gedrag wordt beloond.
Ik begrijp uit het artikel dat dat soort labelen een bekende vermijdingsstrategie betreft, hoe je dat vervolgens kunt tackelen is me niet helemaal duidelijk geworden.
Ben heel benieuwd naar jullie antwoord.
Groetjes,
Marja
Labelen doen mensen om je heen: dat kun je nooit voorkomen. Hoe dichter jij bij de - onplezierige- waarheid zit, hoe heftiger de afweer.
Interessant is om je af te vragen waarom men de scherpe kantjes niet graag benoemt. Je noemt zelf al 'niet duidelijk afgebakende verantwoordelijkheden en bevoegdheden'. Dan kan het onveilig zijn om elkaar de waarheid te zeggen en is het heel functioneel om 'aardig' te zijn tegen elkaar.
Wij gebruiken confrontatie als een middel om mensen verantwoordelijkheid te laten nemen voor hun eigen gedrag. De vorm is uiteraard heel belangrijk: je oordeelt over gedrag van iemand en niet over die persoon. Dat onderscheid hanteren ouders/verzorgers naar hun kinderen en gaat m.i. ook op in organisaties.
Wanneer je dat onderscheid bespreekbaar kunt maken is feedback beter mogelijk en misschien zelfs heel prettig want daar leer je wat van.
met vriendelijke groet,
Joost Kampen
volgens mij heeft het bedrijf iemand als jij keihard nodig!!!. De meeste mensen zijn niet erg behendig met tegengas, vooral als ze hun spullen niet voorelkaar hebben. Als dan óók nog de verantwoordelijkheden niet goed gedefinieerd zijn, begint het grote afplassen van de territoria.
Persoonlijk hou ik van mensen met pit, straight en lef. Ja, natuurlijk zijn die lastig.
Hou je draagkracht in de gaten en je rug recht. Niet bang zijn: mensen RUIKEN dat. Ik zou zeggen: zorg dat je spullen voorelkaar zijn en gewoon lekker blijven zeggen wat je denkt dat gezegd moet worden. Dan krijg je vanzelf de sympathie en support van de echt sterken in plaats van de “zo-de-wind-waait- waait-mijn-vestje-tiepetjes-met-een-dagprijs”. Ik ben het maar gedeeltelijk met Joost eens. Voorkomen dat je gelabelt wordt kun je niet. HOE wel degelijk!!!
Groet, sterkte en succes
Jos Steynebrugh
Change Enhancement, Zoetermeer
De metafoor van verwaarlozing geeft heel veel nieuw inzicht en een nieuwe taal voor het stellen van een goede diagnose in veel organisaties en, zo blijkt uit dit artikel, ook voor het vinden van oplossingen. Hulde! Ik wacht al 3 maanden met spanning op deel 3!
Mvg
Daan Andriessen
Lector Intellectual Capital
Hogeschool INHOLLAND