Inderdaad de toekomst kent zowel menselijke als technologische uitdagingen. Naar mijn overtuiging moet daarbij de mens in control blijven; hij moet het systeem dat hij bestuurt "begrijpen", vooral in de interactie met de omgeving.

Hij moet "mindfull" zijn. Dat is, zoals Weick aantoont vooral een sociaal proces, als onderdeel van organisaties of instituties. Binnen die organisaties kan dit sociale proces niet worden overgenomen door technologie of regelgeving. Regelgeving leidt tot afvlakking. De mens herkent zichzelf niet meer in de organisatie; hij gaat ervan verveemden. Onder die omstandigheden is het ook voorstelbaar dat de door de auteur genoemde effecten ontstaan van fraude en diefstal. Niemand steelt van zichzelf.

Om voorbereid te zijn op onverwachte zaken moeten organisaties, aldus Weick, gericht zijn op operaties, willen leren van fouten, geen genoegen nemen met standaardoplossingen en wars zijn van hierarchie en regelgeving. In de wetenschappelijke literatuur wordt het start- en landingsproces op een vlliegdekschip gezien als prototype van een " high-reliability organization" gezien!! Zolang we dus de factor mens en groepsinteractie ("the team") centraal blijven stellen in de procesbeheersing blijven we op de goede weg.

Stelen van de baas is naar mijn bescheiden mening niet een probleem van deze tijd. Dit gebeurde altijd al door mensen die het verschil tussen mijn en dijn niet begrijpen. Helaas hebben deze mensen invloed op anderen, nieuwe generaties. En zo vervagen mentaliteit en solidariteit. Leer mensen bij de bron te blijven. De bron van het mens zijn.

De overheid speelt in op dat wat de mensen als angst ervaren. Terwijl angst altijd al een slechte raadgever is geweest. Wie durft in onze maatschappij nog andere gedachten te hebben en te uiten, zonder voor gek verklaard te worden.

De terrorist heeft heel goed in de gaten waar wij de BV Status en Materie bang voor zijn. En ja de terrorist weet als "éénling" heel goed zijn doel te bereiken. En wij spelen met onze angst en daardoor het beveiligen van onze goederen de terrorist in de kaart. Als iemand zijn leven wil geven voor een doel als religie, vaderland en ideologie, waar ben je dan als maatschappij die Status en Materie nastreeft.

Een maatschappij die snel vergeet dat begrip, respect en rekening houden met elkaar wel degelijk werkt. Dit kan nooit een éénzijdig verhaal zijn, maar moet van meerdere kanten komen.

Ook in bedrijven zullen zowel werkgever als werknemer zich in moeten zetten voor een dergelijk doel. Waarbij de werkgever zijn instrumenten inzet, om de werknemer inzicht te geven dat het bedrijf meer is dan een salaris aan het einde van elke maand. Dat het bedrijf een éénheid vormt. Een éénheid waar ruimte is voor ideeën en een weerwoord.
Dit begint altijd bij een voorbeeldfunctie. Maar ook managers en directieleden kiezen vaker voor zichzelf dan voor hun daadwerkelijke taak, het beste halen uit elk talent dat zij in huis hebben.