Hoi Frank,

Wederom een bondig en helder artikel met opvattingen die geheel in lijn staan met mijn ervaringen en opvattingen binnen de eigen organisatie!

Geachte heer Kwakman,

Een goed en onderhoudend stuk. U schijnt ook een oproep te plaatsen naar de echte professional en de echte manager om op te staan. Ik vraag me al meerdere jaren af waar ze naar toe verhuisd zijn. "Waarschijnlijk een andere planeer", denk ik soms.

Maar als ik dan in de "Management Team" van 9 april jl. op pagina (rechter kolom) lees dat recruiters in opdracht van (soms grote) bedrijven op zoek zijn "... naar een beetje een lul", dan begint uw boodschap jammer genoeg een beetje een Star Trek-achtige, utopische boodschap te worden: dat elk mens zijn best moet doen om het beste te zijn wat hij of zij kan worden.

De echte managers en professionals zijn dun gezaaid. Hetgeen die gekweekt wordt in deze economie schijnt een verzameling van sch...lijsters te zijn zonder eigen gedachten. En ik moet zeggen dat veel recruiters daar ook aan meehelpen. De enige vraag is dan altijd wie er nou eigenlijk de echte schuldigen zullen zijn aan de volgende economische dip ? Diegenen die willen overleven door te sch...lijsteren, of diegene die dit soort vogels willen hebben als lekker controleerbare items, of diegenen die nog zo idioot willen zijn door naar dat soort mensen te zoeken ? Verder kan ook nog gesteld worden dat de overlevenden overleven soms meer door hun connecties, dan hun echte merites. Het is dus slecht gesteld met zelfdenkende en initiatiefrijke manager en professional Maar dat geeft u zelf - heel correct - al aan.

Uw boodschap is echter ook deels een guru-boodschap: de intelligente wezens in de massa weten al lang wat u brengt. Maar toch blijft uw boodschap de moeite waard. Blijft u wat mij betreft vooral zo doorbrullen.

Met vriendelijke groet,

Stephan Bals

Management Team, pagina 64

Beste heer Kwakman,

Ik heb vooral een poosje naar de stellingen zitten kijken. Het artikel is herkenbaar, duidelijk, roept nauwelijks reactie op (behalve dat ik het een goed artikel vind en het eens ben met de inhoud).
Wat zeggen de stellingen hierbij? Volgens mij is het een kwestie van "cultuur". In Nederland is vooral veel waardering voor managementfuncties. Er wordt naar mijn idee vaker vergaderd over managerssalarissen, dan over die van professionals. Onlangs is in de gezondheidszorg een AMS regeling ingevoerd per CAO. Goh, wat worden die specialisten in de watten gelegd, zeg! , is dan de reactie. Natuurlijk, het is een rib uit het financiele lijf, maar het is een regeling om de professionaliteit te bewaken (the core business!). Kennelijk is het nooit eerder gelukt om zelf het onderhoud van de professionaliteit te regelen. En als het echt teveel van het goede is, waarom houden we dan zoveel specialisten in dienst?
Waar ik erge moeite mee heb is de combinatie van professional en manager in 1 persoon. Het lijkt mij dat zo iemand in een spagaat terecht komt. Het levert geen meerwaarde op,integendeel.
Bovendien ben ik van mening dat een goede manager ook een professional is op het management(vak)gebied.
De stelling:
"Aangezien de meeste managers geen lef hebben, krijgen ze de professionals die ze verdienen", spreekt mij het meest aan. Managers lijken bang om de professionals te "sturen" en worden daarom niet serieus genomen door diezelfde professionals. Op hun beurt voelen de professionals zich verheven boven het onduidelijke beleid, doen zichzelf de blinddoek om en suffen langzaam in.
Ik weet niet zo zeker of dit alleen maar in staffuncties gebeurt. In de lijn is er ook veel kans om je te "drukken", zeker als je te weinig tegengas krijgt (en/of er teveel gedoogd wordt)
Dus, inderdaad, de manager verdient de professional, maar ook andersom. Van beide verwacht ik lef en de nodige (eigen)wijsheid. Met daarbij verantwoordelijkheid binnen het collectief van de organisatie.

Vriendelijke groeten van Joke van Galen

Beste Frank,

Toen de performance nog in de kinderschoenen stond, hebben wij een aantal contacten gehad. Nu is de performance volwassen en staat er een ander fenomeen voor de deur.. Namelijk het fenomeen dat bedrijven al hun innovatie mogelijkheden weggesaneerd hebben, met als doel de aandeel waarde of de hoge winst uitkering.

En nu gedwongen door de outsourcing en door de kenniseconomie eigenlijk weer medewerkers met kennis nodig hebben om de concurrentie slag te weerstaan.
En misschien wel aan product- of diensten innivatie te denken en zo weer een markt te veroveren.

Misschien is daar wel moed voor nodig of een langzame cultuurverandering. Want denken op de korte termijn verander je niet zomaar in denken op de lange termijn. En de korte termijn zit nu al in India en China. Graag wil ik samen met jou bij de vijf voorbeelden langs om ze te vertellen dat dit unieke kansen zijn om weer voor aan in de innovatie te staan,
En dat lean en mean slecht op korte termijn winst op levert.

Wim Musters
Buro MusterS