Een bekend trainersdilemma; loslaten van de methode vs vasthouden aan structuur en programma. Advies zoek het niet zelf uit, maar maak het leren onderdeel van het leren.

Nog een: groep vs individu. De groep (mede-) verantwoordelijk maken voor het leren van de individuen. Uitdagende opgave telkens weer.

Leren is verleiden en confronteren in veiligheid. Bea's voorbeelden maken mooi helder dat dit per definitie maatwerk vraagt. In de spiegel durven kijken, vraagt commitment en nodigt uit tot een echte dialoog met elkaar, met jezelf.
Ed

......de leerstijl van de trainer. Regelmatig kom ik docenten/trainers tegen die de leerstijl inzetten die het meest bij hen zelf als voorkeur leeft zonder oog voor andere inkleuring. Ben je je als trainer bewust van je eigen leerstijl met daarnaast de vraag; welke leerstijlen worden vanuit P&O aangeboden als voorkeur, ofwel wat is de 'organisatieleerstijl' ?

Bea, wederom geïnspireerd door een boeiend stuk tekst!!!

Diana

Hallo Bea, dank voor toezending van al jouw vlugschriften. Gefeliciteerd met het succes daarvan! Bij nr. 7 zeg je prijs te stellen op een reactie van mij, omdat je in dat vlugschrift het woord 'ontstroeven' gebruikt, met een verwijzing naar mij.
Die reactie geef ik je graag, toegespitst op de laatste alinea. Daarin schrijf jij:
"Leiderschap = helpen bij leren....leren begint met ‘ontstroeven’..... met
verschillende tactieken iedere medewerker ... verleiden tot leren..... Een geoefend leider verstaat de kunst om daarna ook ongebruikelijke .....manieren van leren uit te proberen. Managers en docenten kunnen medewerkers en studenten enkel verleiden tot leren".

Het lijkt mij goed mogelijk dat na of tijdens het lezen van de volledige tekst van die alinea (en/of van het gehele vlugschrift) de lezer daarvan een 'verleiding' ervaart. Dat wil zeggen: de taal van die tekst kan die lezer wellicht verleiden tot een zienswijze op de betekenis en samenhang van Leiderschap, managers, docenten, medewerkers, studenten en leren, die hij/zij zich nog niet eerder zo helder bewust was. Het is bovendien goed denkbaar dat tijdens het lezen (en het tegelijkertijd overdenken van het gelezene) een eventueel reeds gevormde ándere overtuiging van die lezer over de betekenis (en mogelijke samenhang) van de genoemde begrippen zich in diens denken ging 'ontstroeven', waardoor de nieuwe zienswijze 'leerbaar' werd.

Wat mijzelf betreft: ik kan instemmen met jouw suggestie ( jouw 'zienswijze') dat een ervaring van 'verleiden' en 'ontstroeven' ( in actieve dan wel passieve zin!) waarschijnlijk wel altijd samen gaat met, of zelfs vooraf gaat aan, de ervaring van 'leren'.
Die zienswijze had ik echter al, voordat ik jouw vlugschrift las.
Maar jouw 'tekst' heeft mij (nog?) niet kunnen verleiden tot het ontstroeven van mijn argwaan bij de andere suggestie, namelijk dat leiders, managers en docenten andere mensen (jij benoemt hen als medewerkers en studenten) zodanig kunnen 'helpen' en 'verleiden' en 'ontstroeven', dat deze mensen dank zij die 'bemoeienis' van de l.m.d's tot waardevol leren worden gestimuleerd.
Naar mijn smaak staat juist die 'goedbedoelde' bemoeienis van de meeste l.m.d's voor zeer veel 'medewerkers en studenten' een werkelijk waardevol leren en daarmee de articulatie van hun 'waardigheid' ernstig in de weg - omdat de leerimpulsen van die l.m.d's ( slechts) 'verleiden' tot het leren van wat 'nuttig' en 'bruikbaar' is.
Jouw beschrijving van de opdracht van de Top van een zorginstelling aan 'de medewerkers' ( via een 'projectgroep') lijkt me daar een schrijnend voorbeeld van.

In jouw vlugschriften meen ik wel te lezen dat ook jij waardigheid van mensen hoger acht dan hun nuttigheid, maar van mijn daarmee verbonden argwaan tegen de nogal 'vernederende' bemoeienis en bemoeizucht van Leiders en Managers die 'de Organisatie willen Veranderen' vind ik daarin weinig terug. Klopt dat, of lees ik nog zó verstroeft dat jouw verleiding tot verlossing uit het leiderschapsdiscours me is ontgaan ?

Met waardering en hartelijke groet,

Edu.

Goed om op deze manier inizcht te krijgen dat je als leider moet aansluiten bij de (leerstijl van) groep.
Hoe kun je als leider anders anderen verleiden (verder-leiden) dan wanneer je daar begint waar de groep is.
Dat wordt helder in de voorbeelden die je geeft.
Bea, zo'n column houdt scherp. Bedankt.
Simon

Ontstroever in hart en nieren: Edu Feltmann.
Wat een schitterende reactie! En wat een mooie tekst.
Dankjewel voor deze waardevolle bijdrage. Een column op zichzelf.
Met de inhoud van een serie…, een nieuwe serie over leren en leiderschap :-)

Uiteraard komt de essentie van waardevol leren te weinig tot uiting in mijn vlugschriften. En het klopt helemaal dat wat jij ‘vernederende bemoeienis’ noemt ook doorsijpelt in wat ik schrijf. Zo wie zo is schrijven een vorm van ‘bemoeienis’. Het is daarmee ook zeker de vraag of tekst, woorden en columns op Managementsite ‘verleiden tot verlossing’.

Ik ben naar aanleiding van jouw vraag bij mijzelf te rade gegaan. Mijn missie is niet ‘om te verleiden tot verlossing uit het leiderschapsdiscours’. Eenvoudigweg omdat naar mijn overtuiging managers, leiders en docenten geen bemoeizuchtige mensen zijn – hoeven te zijn. Mijn missie is om leiders te verleiden tot ‘waardevol leiden’. Leiden op een dusdanig wijze die bijdraagt aan de waardigheid van de mensen met wie zij van doen hebben.
Het woord ‘leiden’ vind ik eigenlijk ook niet direct het juiste woord, het gaat eerder om ver-leiden. En om andere vaardigheden dan wat in eerste instantie het woord ’leiden’ suggereert.
Vanuit die gedachte heb ik ‘The other 7 Habits’ gemaakt. Hier en daar staan ze in de vlugschriften als quote. In het laatste vlugschrift komen ze voluit. Als cadeautje op papier aan de lezer. Zeven eigenzinnige eigenschappen als spiegel, naast die van Covey – als verleiding om een beetje te ontstroeven :-))….

Edu, mijn oprechte dank voor je waardevolle reactie,
Hoogachtend,
Bea