Jullie geloven het niet, maar met dat ik dit schrijf zit ik 15 hoog boven de Zuid-Europese zee, te luisteren naar het aanzwellen en slinken van geluid. Ik heb er de hele dag naar gekeken, naar die oneindige deining, beseffend dat het water in die zeeën er al miljoenen jaren is.Ik heb er zelfs even in gezwommen vandaag. De golven wiegden me, tot ik verzadigd was en ik niets meer wilde behalve dan luisteren naar het aanzwellen en slinken van geluid. En kijken naar de deining. En beseffen, als een boeddhist, dat we ons al eeuwen druk maken zonder resultaat. Elke generatie weer. Steeds weer jongeren die de vorige generaties aansprakelijk willen stellen voor iets dat al millennia bezig is. Jongeren die in mogelijkheden willen denken, waar ouderen dat ooit deden maar van hun illusies beroofd zijn door de beperkingen van hun invloed.
Maar ook in hun generatie zullen de jonge mensen van deze tijd (en de oude van de toekomst) weerstanden ondervinden. Niet van vorige generaties, maar van hun eigen generatie. Van mensen die niet denken en doen zoals zij. En dan wordt het weer een typisch homo sapiens dingetje. De goede tegen de kwaden. De bewusten tegen de onbewusten. De braven tegen de schreeuwers. De volgzamen tegen de rebellen.
En ik snapte vandaag, luisterend naar de aanzwellende golven, dat al ons homo sapiens-gedoe een soort ying en yang-ruzietje was. Een soort aanzwellen en slinken ook. Van mensen die de aarde willen genezen. En van mensen die de aarde zien als het portiek waarin je je peuken kan weggooien. Die het theater van ons leven zien als een plek om wild te plassen. En die ook de zee zien als een plaats om wild te plassen.
Laten we hopen dat het hun generatie uiteindelijk lukt wat vorige generaties niet lukte. Ying en yang in balans te brengen. Hun tijdgenoten te laten stoppen met het vervuilen. Want geloof me, het is geen generatieding. Het zit in elke generatie. Voor- en tegenstanders. Aanzwellen en krimpen. Eb en vloed. Geweld en geweldeloosheid. En als ergens iets aan gedaan moet worden, dan is het dat.
En dat schrijf ik op het moment dat een ongeveer 25-jarige man met zijn brallende motor het geluid van de zee overstemt. Dat weet ik, omdat ik hem eerder gezien heb, toen hij een plastic waterfles van zich afwierp op het strand.
Echt gebeurd. Geen woord aan gelogen.
Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren
Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)
Word een pro!
SCHRIJF MEE >>