Uw column verwoordt goed de knelpunten waar men als bieder mee geconfronteerd wordt .Los van sommige onethische praktijken stellen zich ook tal van juridische vragen.
De auctions zijn meestal grensoverschrijdend , welke wetgeving is dan van toepassing ? Wat te denken van de ervaring die ons bedrijf had bij een auction waaraan wij onlangs deelnamen ?
Wij waren de bestaande leverancier voor het pakket waarvoor biedingen werden gevraagd Wij hadden in het verleden een winstmarge van 5 pct gerealiseerd voor dit pakket . Tijdens de bieding bieden wij af tot 1 a 2 pct en haken dan af . Er volgt nog 1 lager bod Nu worden wij door de klant benaderd omdat hij voor 200 euro liever niet het risico loopt om van leverancier te veranderen . Kan je van een auction spreken als de laagstbiedende niet automatisch gegund wordt ? Zijn wij gebonden door ons bod dat niet het laagste en het laatste was?
Ons wordt als hetware op die wijze 6000 euro winst ontnomen en onze concurrent wordt gewoon misbruikt om de prijs tot op een break even punt te brengen.
Het is niet prettig zaken doen op deze wijze want als bieder verlies je altijd.
Een sluitende Europese regelgeving zou dus welkom zijn

Heer of mevrouw Roelandt, uw vragen sluiten prima aan bij de vele anekdotes omtrent e-auctions. Veel auctions missen de juridische kaders van een normale aanbesteding, waarbij voorwaarden, recht en wensen/eisen vaak veel duidelijker zijn afgekaard.

Het is bij omissie van duidelijke kaders lastig (op afstand) vast te stellen of u als tweede bieder uw prijs gestand moet doen. Indien bij voorselectie / voorinschrijving dit soort hypotheses niet is omschreven in de voorwaarden (termijnen, geldigheid, gunningscriteria) dan neig ik ernaar te stellen dat er bij auctions sprake is van een eenmalig bod, wat haar waarde verliest indien u niet binnen de afgesproken termijn wordt geinformeerd dat het bod is aanvaard. U bent in een dergelijk geval gerechtigd uw bod bij te stellen mocht men later bij u komen met de mededeling dat uw bod na ampel overleg toch in aanmerking komt voor aanvaarding. De aanbestedende partij heeft dan immers zijn rechten verworpen door u niet binnen redelijke (of afgesproken) termijn van aanvaarding op de hoogte te stellen.

In de door u gestelde casus komt het overigens op mij over dat er absoluut geen sprake was van een duidelijk spelregelkader als ook omissie van openbaarheid. De bieder van het laagste bod heeft blijkbaar niet automatisch gunning verkregen, en u wordt als tweede bieder in feite een onderhandse kans geboden uw tijdens de auction geboden prijs hernieuwd in te brengen. Dit is bijzonder onethisch. Los van het feit dat u op deze wijze op een onreglementaire wijze tot openheid van zaken omtrent uw handelsmarge wordt gedreven, is uw concurrent ook benadeeld. De volgende keer kunt u die partij zijn.

Persoonlijk zou ik u adviseren eens met de directie van uw klant te gaan praten of dit de wijze is waarop men acht zaken te doen.

Ik ben het met u eens dat als er geen sprake is van automatische gunning ten faveure van de laagste bieder, er de facto geen sprake is van een veiling. Uw anekdote (als ik het oneerbiedig zo mag bestempelen) bevestigt de stelling dat hoognodig kaders en regelgeving moet worden gegenereerd voor dit soort aanbestedingsvormen. Overigens is het nog altijd zo dat tussen private partijen men te allen tijde kan opteren dergelijke onethische vormen van aanbesteding aan te vechten bij de rechter op basis van onrechtmatige daad of vernietigbaarheid (van de aanbestedingprocedure)op basis van dwaling. Vanzelfsprekend is dit echter commercieel niet altijd even handig. WIj adviseren onze klanten wel om, indien commercieel gewogen, niet aan e-auctions mee te werken indien geen duidelijke afspraken omtrent de kaders en regels zijn afgesproken tussen de deelnemers en de aanbesteder. Helaas is echter vaak de verkoop-drive prevalerend boven de wens tot duidelijkheid vooraf.

Ik hoop u met deze reactie voldoende te hebben geinformeerd.

Beste,
Ik ben blij dat iemand dit fenomeen bespreekt. De reverse auction lijkt me de ultieme post-moderne manier van pre-science fiction zaken te doen met als inkopende partij de illusie dat je es superzaakjes gaat doen.
Ondanks het relatief nieuwe fenomeen zijn er reeds voldoende cases voorhanden die het tegendeel bewijzen.
Als bedrijfsadviseur heb ik -uiteraard gelimiteerde- ervaring met deze uitwas.
Voor zover ik het kan inschatten leidt (lijdt..) de reverse auction-methodiek snel tot ...wel...niets, behalve misschien: 1/ een op het eerste zicht tevreden aankoper die zijn management fier kan vertellen wat voor straffe prijs hij/zij uit de citroen geperst heeft, 2/ een ervaren aankoper die zijn hart vast houdt ivb de kwaliteit van het contract, 3/ een aanbieder die -op uitzondering van de onethische en vooraf gefoefelde deals- gegarandeerd zijn broek scheurt op middellange termijn.
Het is evident dat aankopende partijen het recht (de 'verzorg-je-aandeelhouder-goed plicht) hebben om zo goedkoop mogelijk aan te kopen.
Wil men het evenwel echt doorzichtig en correct maken zodat er geen tegenproductieve na-effecten zijn, gebruik dan de simpele en historisch bekende formule van de openbare aanbesteding. Zie de perikelen in de nederlandse bouwwereld en vergelijk dat met de volstrekt transparante belgische manier van opnebare aanbestedingen.
Afijn, de mens -a fortiori de homo economicus- heeft zijn hebzucht weer es laten de overhand halen maar waarschijnlijk zal de reverse auction als een boomerang hard op zijn eigen hebberige hoofd kwakken. Helaas zullen er in de tussentijd slachtoffers gemaakt worden.
prettige kerstdagen

Louis Cauffman
www.solution-focused-management.com