Beurs, rente en hysterie

Toen de ICT-hype de beurzen naar ongekende hoogte joeg, en overinvestering en levensgevaarlijke EV-krimp beloont werden met all times high's, vond de finale ontkoppeling plaats tussen realiteit en sentiment in de beleggende wereld.

Iemand als Alan Greenspan van de Federal Reserve in Amerika lijkt te leiden aan grootheidswaanzin. Een soort vadertje Cats van de globale economie. De man gaat er prat op de economie te kunnen sturen als een kapitein, de economische veldslagen te winnen als Horatio Nelson. Elf renteverlagingen in een tijdsbestek van net iets meer dan twaalf maanden hebben echter totaal ieder effect gemist, hoogstens een vertraging van de krimp opgeleverd.

Waarom? Tien jaar lang is er overgeinvesteerd, hebben alle bedrijven giga ingeleverd op eigen vermogen en is de solvabilite...

Fred Akkerma
De heer Goossens schetst een zeer pessimistisch beeld. Hij legt de vinger op een paar zere plekken, maar gaat er aan voorbij dat juist de beurs een prima graadmeter is voor de economie - <b>niet andersom</b>. Ter illustratie: Het ging recentelijk al wat langer slecht met de effectenbeurzen, terwijl CPB's ter wereld niettemin groeicijfers noteerden. Het optimisme van toen was onterecht - net als het pessimisme van nu. De beurzen lijken de bodem te hebben gevonden, wat duidt op een omslag. De omslag naar groei.

Fred Akkerma.