Dit is een heerlijk vlot geschreven column. Ik weet ook uit eigen ervaring, dat de 'lucht klaren' een heel opgelucht gevoel kan geven. Maar... Ik kan niet delen, dat dit nu authentiek leiderschap is... Pieter zegt het: het gaat om de combinatie van motiveren, empathie, stimuleren en vertrouwen geven aan de ene kant en grenzen stellen, de confrontratie zoeken, stelling nemen en de lucht klaren anderzijds. Wanneer je alleen maar het laatste doet dan is dat geen authentiek leiderschap, maar autoritair leiderschap.
Daar is op zichzelf niets mis mee, wanneer je je realiseert dat je oogst, wat je zaait. Dan accepteer je dat Edward en Mariska op hun beurt ook dit gedrag zullen vertonen in de richting van hun medewerkers of klanten. Je accepteert ook dat je bedrijf helemaal afhankelijk is van jouw kracht, want zodra iemand anders is, snoer je de mond door de lucht te klaren...
Wil je de kracht van de mensen om je heen maximaal inzetten, dan is authentiek leiderschap op z'n plaats. Als boeken adviseer: 'geweldloze communicatie' en 'woorden die werken'. Ze gaan in op de vraag hoe je zowel aan de ene kant (ruimte geven ) als aan de andere kant ( grenzen duiden) tegelijkertijd recht kunt doen.
De column van Margreet sluit aan bij een gevoel dat ik vaak tegen kom: het idee dat als je authentiek bent, het soft blijft. Het tegendeel is volgens mij waar. Wanneer je authentiek bent leg je tegelijkertijd wat je ziet en wat je voelt op tafel tezamen met wat je wil en wat je van de ander vraagt. In mijn eigen ebook leiderschapsdomeinen ga ik hier op in. Het komt op 22 september uit. Als Margreet wil, stuur ik een exemplaar tzt toe met het verzoek in de commentaarpositie te gaan en op haar beurt een reactie op mijn verhaal te geven...
Hartelijke groet,
Frans Wilms

Ha Frans,

Super je reactie! Dat was precies de kleine aarzeling die ik had, toen ik de column opstuurde. Natuurlijk propageer ik niet om allemaal maar eens ongebreideld fiks van leer te gaan tegen alles wat ons niet bevalt, want daar hebben we al meer dan genoeg van en dan is de link naar autoritair leiderschap snel gelegd. De context waaruit deze twee gesprekken met Pieter voortkomen is er één van veel aandacht voor ontwikkeling, gesprekken en dialoog. Er is sprake van een goede relatie. Deze bedding is bepalend of de verbinding tussen gesprekspartners in tact blijft. Het mooie van Pieter is dat hij lef toont. Een soort lef dat ik graag meer zou willen zien in organisaties. Hij wijst hen niet af als mens, maar stopt een proces wat voor niemand heilzaam is. En in dat proces laat hij ook zich zelf zien, gewoon een mens van vlees en bloed, met enorm veel enthousiasme voor ontwikkeling van zijn mensen en ook met emoties. Ik vind de boeken die je aanbeveelt fantastisch. Maar dit zou ik er graag naast willen zetten. En ik vind het leuk als je me je nieuwe boek opstuurt en dan maar eens kijken wat er boven komt borrelen :). Je weet het maar nooit met zo'n mens....

Hartelijke groet
Margret

Vooral de laatste twee zinnen vind ik mooi beschreven, en zijn zeker waar

Dag Margret, je maakt duidelijk, dat in de voorbeelden die je beschrijft er juist veel aandacht is voor ontwikkeling, gesprekken en dialoog in een goede relatie… Wanneer je het geheel overziet, is er wel degelijk sprake van zowel aandacht voor de ander als aandacht voor de eigen wensen. Zo vertaal ik althans je boodschap.
Ik kan me dat zeker voorstellen.
Cruciaal is dan naar mijn idee hoe de vervolgactie van Pieter er uit ziet. Dan is er een (nieuwe) kans om de twee polen van authentiek leiderschap allebei maximale aandacht te geven...
Met hartelijke groet,

Frans
PS: heel fijn, dat je mijn ebook van commentaar gaat voorzien! Ik zorg na 21 september voor een exemplaar.

Goed verhaal, al denk ik dat de forsheid van de woorden ook aangeeft dat Pieter te lang gewacht heeft met het bespreekbaar maken. Je kunt ook heel duidelijk, júist heel duidelijk zijn zonder uit je slof te schieten. Zowel naar mijn kinderen als naar collega's merk ik dat rustig, maar duidelijk aangeven net zo goed aankomt én beter verteerd wordt (minder "geld opnemen" kost).

Misschien is de kunst wel meer openheid betrachten, trouw aan jezelf blijven en vooral: tijdig iets doen met wat niet goed voelt. Dan is de druk nog te kanaliseren. In plaats van dat de irritatie met je op de loop gaat. Daar gaat Geweldloos communiceren ook over natuurlijk.

Vriendelijke groet,

Ludo

Ha Ludo,
Mooi gesproken! "Misschien is de kunst wel meer openheid betrachten, trouw aan jezelf blijven en vooral: tijdig iets doen met wat niet goed voelt. Dan is de druk nog te kanaliseren." Daar ben ik het helemaal mee eens.
De hier geciteerde gesprekken passen in een reeks gesprekken, waarin weloverwogen, duidelijk en in rust gecommuniceerd is. En soms komt er in zo'n proces een moment waarop het contact wat meer ongezouten is.... En soms heeft dat hele directe, door emotie gedreven een prachtig effect. Edward in ons verhaal kon het hebben en knapte er duidelijk van op!
Groetjes,
Margret

Ja, misschien ben ik daar ook wel te voorzichtig in hoor. Denk altijd dat je te veel beschadigt bij de ander als je zo ongenuanceerd uitvalt. Maar misschien ben ik daar te voorzichtig in. Zo maar eens uitproberen (-;

Mooi die openheid Ludo en de uitnodiging aan jezelf om iets nieuws te verkennen :) Bij sommigen van ons ligt de uitdaging in het zich leren temperen en bij anderen om meer te durven.....
Groet, Margret

Mooie slotzin over ruimte en grenzen.. Ik vergelijk het vaak met de menselijke huid waar zowel tegenhouden (beschermen) als doorlaten (absorberen) van toepassing zijn, die 2 zouden in conflict moeten zijn maar toch is dat niet zo.

De huid kan niet 100% dicht, dan is het levensbedreigend, maar ook niet open ; dat ziet er niet alleen onfris uit maar is eveneens levensbedreigend. De huid zal moeten doorlaten en zorgen dat eronder mechanismen / organismen zitten die hetgeen er doorkomt goed kan opvangen.

Dat spanningsveld, die mooie wisselwerking en balans tussen doorlaten en tegenhouden, is hoe ik die slotzin lees van dit stuk.