Adviseren = niet slimmer willen zijn dan je klant

Cover stories
De adviseur is blij en opgewonden met de vraag van die grote en bekende internationaal werkende onderneming. Enigszins gespannen stapt hij de directiekamer binnen waar enkele goed geklede heren hem met gedistantieerde interesse welkom heten. Al snel wordt de wens geuit door de directievoorzitter dat de adviseur eens stevig met de eerste laag onder de directie aan de slag gaat. Er worden wat problemen op tafel gelegd, de adviseur vraagt af en toe door en maakt daar soms enkele rake opmerkingen over. Het gesprek eindigt met de vraag of de adviseur voldoende informatie heeft en de wens wordt geuit een gedegen offerte te mogen ontvangen, liefst volgende week. Er zijn nog enkele andere kandidaten.

Een niet ongebruikelijke situatie tussen klant en adviseur. De klant is opdrachtgever en de advi...

Gert-Jan Spenkelink
Leuk artikel en ook goed onderbouwd. Door de regels heen lees ik echter de filosofie van Edu Feltmann die het denkadviseren heeft geintroduceerd. Kern hierbij is dat het niet gaat om de inhoud, maar om de betekenis die de klant geeft aan zijn aannames. De manier waarop hij deze uit vindt plaats d.m.v. taal. Klopt het dat u het 'denkadviseren' hanteert?
Adriaan Bekman
Lid sinds 2019
Ik hanteer niet het 'Denkadviseren' maar kan me goed voorstellen dat Edu's werkwijze parallelen heeft met die van mij zeker waar het achterliggende opvattingen over het vak van adviseren betreft.
Geert Berghuis
Ik vind het een goed en helder geschreven artikel. Vanuit mijn referentiekader (begeleider leertraject adviesvaardigheden) herken ik er veel van de benadering van Peter Block (Feilloos Adviseren) in die ook sterk gericht is op het realiseren van partnerschap met de opdrachtgever. In de voorbeelden is ook de verbinding met de oplossingsgerichte methodiek herkenbaar. Het mooie vind ik dat je als adviseur wat probeert te bewerkstelligen bij je opdrachtgever zelf, bij hoe hij zich verhoudt tot het probleem. In die zin blijf je slimmer dan de opdrachtgever, alleen niet op de inhoud, maar op de proceskant.
Jan Kuipers
Het artikel geeft een prachtige kans aan adviseurs om te beseffen na te denken wat er al is aan competenties van managers/bestuurders. Eveneens hoe daar gebruik van te maken. Met name hoe het de adviseur lukt om zicht te krijgen hoe de manager zich verhoudt tot door hem ervaren probleem is een uitdaging. Hoe lukt het de adviseur om respectvol en toch met reflectie in actie te blijven zodat het als nuttig en bruikbaar wordt ervaren door de opdrachtgever. Qua filosofie lijken er overeenkonsten te zijn met de oplossingsgericht benadering. Dank Adriaan voor je artikel, Jan Kuipers
Gerard Vermeulen
Goed artikel, spreekt me wel aan. Ik verbaas me er ook wel eens over dat de flitsende adviseur, die continue het balletje terugspeelt naar de klant, zichzelf zolang weet te handhaven. Het gaat om de wisselwerking, de communicatie. De adviseur blijft m.i. echter toch de professional die de kennis en inzichten van de organisatie optimaal weet te mobliliseren.
N Dragt
Lid sinds 2019
Wat Adriaan Bekman hier beschrijft is denk ik iets wat eigenlijk iedere adviseur zou moeten toepassen, of hij of zij nu extern of intern actief is. Het lijkt me ook heel sterk op de principes die achter coaching zitten en de methode die door Socrates werd toegepast in zijn vraaggesprekken over moreel gedrag.

Maar je kunt je ook afvragen hoe het kan dat bedrijven zover komen, dat ze "externe" expertise nodig hebben om de wereld weer te zien zoals die het meest voordelig is en weer energie gaat geven? Want om nu iedere keer een adviseur binnen te moeten halen om weer energie te krijgen van je werkplek is toch wel heel vreemd. Waar ben je dan eigenlijk mee bezig?

Meer over Organisatieadvies en consultancy