De wereld vraagt naar leiders met een hart na decennia van autoritair management. Waarin bazen bevelen gaven en werknemers gereduceerd werden tot radertjes. Er groeide een behoefte aan iets anders. Iets menselijks. Leiders die luisteren, verbinden, en echt om mensen geven. Zo ontstond de beweging richting dienend leiderschap: leiders die niet boven hun team torenen, maar schouder aan schouder staan.
Maar ergens ging het mis.
Wat begon als een frisse wind, verzandde in een pleasend circus. Leiders raakten meer bezig met aardig gevonden worden dan met het dienen van het grotere geheel. Het verschil tussen dienen en pleasen vervaagde. En dat is precies waar het leiderschap faalt.
Dienend leiderschap is geen populariteitswedstrijd, maar een kompas dat moed en realisme vraagt.
