Het is al geruime tijd praktijk bij de politie Flevoland dat risicojongeren die veel overlast en lichte vormen van criminaliteit veroorzaken onder aansturing van de politie toezicht op straat uitoefenen en hun 'oude' maatjes daarbij tegenkomen en corrigeren. Evaluatie leert dat het project Veilig Op Straat aansluit en een duidelijk veiligheidsverhogend effect heeft.
Een benadering als Coert Visscher beschrijft zou een uitbreiding van bestaande initiatieven zijn, en wordt door mij van harte ondersteund. Als je daarbij weet wie zijn opgehouden te 'klieren' kun je ze tevens een ander perspectief aanbieden door middel van opleiding en werk.
Ervaringen bij het VOS project in Flevoland leren dat de politie en het beveiligingswezen dan hoog scoren bij de doelgroep.

Geert Horstmann
oud korpschef politie Flevoland.

Ik vond het artikel een eye-opener. Ik volg het gebeuren in Nederland op een afstand vanuit het "veilige" Luxemburg. Mijn suggestie is om dit artikel meteen door te sturen naar de formateur en de vertgenwoordigers van CDA, VVD en LPF. Als je meer kunt bereiken met minder, dat moet het hen aanspreken.

In feite wordt de burger voor de gek gehouden en houdt de burger zichzelf nog meer voor de gek. De kwestie heeft niet betrekking op de veiligheid, maar op een 'gevoel van veiligheid'. De vraag is nu of het wel veiliger wordt als iedereen zich veilig voelt en of de schavuiten die de metro onderkliederen met autolak niet resistent worden en hun slag slaan in de door zich veiligvoelende mensen gevulde metrostations.
Desalniettemin ben ik groot voorstander van de acties zoals beschreven door de heren Visser en Horstmann, maar heb nog wel mijn twijfels bij een eventuele uitvoering ervan door de door de heer Smits genoemde personen.

De voorbeelden die hier door Coert Visscher worden genoemd hebben alles te maken met wat we kunnen leren uit de chaostheorie. Bij nadere beschouwing van in eerste instatie chaotisch ogende verschijnselen blijken deze veel minder wanorde te representeren dan aanvankelijk wordt waargenomen, althans als zodanig overkomen.
Zet je het licht op de 'chaos' dan blijken veelal zich herhalende patronen aan de orde te zijn. De gebeurtenissen blijken dan fractaal gestructureerd. Daarmee ontstaat zicht op aanpak en verbetering.

Goed artikel van Coert Visscher.

Jules.Ruis@fractal.org
www.fractal.org

Laatst een programma beluisterd van radio 538. Geen enkele positieve reactie over het optreden van politie was er te horen. Als gewezen politieman doet dat toch pijn, want ik weet dat de politie niet alleen bekeuringen uitschrijft. Al jaren lang is de politie bezig zijn gezag en respect te ondermijnen. Het respect voor de politie is verloren en dat is niet de politieagenten op straat aan te rekenen. Zij krijgen de opdrachten van het management en voeren dit uit. Het management voert weer de opdrachten uit van het departement, zo is de kring rond. De agressie van de burger naar de politie agent neemt steeds verder toe en ik kan dat best begrijpen. Het lijkt namelijk zo, dat de politie alleen maar bezig is om geld, via bekeuringen, binnen te halen. Op de tweede plaats komt criminaliteit en op de derde plaats de veiligheid van de burger. Tenminste zo zie ik dat naar aanleiding van vele gesprekken met kennissen in mijn omgeving.
Een voorbeeld uit eigen ervaring: in de binnenstad van Amsterdam lopen 4 agenten. Deze zijn bezig om fietsers zonder verlichting en automobilisten zonder het dragen van een autogordel te bekeuren, terwijl op nog geen 10 meter afstand een levendige handel is in allerlei soorten drugs. Het lijkt er dan op dat de politie daartegen niet durft op te treden. Dit geeft bij de burger die dit ziet een zeer onbevredigend gevoel en diegene die de bekeuring krijgt helemaal. Als je in deze buurt loopt dan wordt je constant aangesproken door duistere figuren die van alles aan je aanbieden, hier wordt niet tegen opgetreden. Tenminste zo ziet het eruit. Voor diegene die daar lopen geeft het een groot gevoel van onveiligheid. Zij zien politie, maar constateren ook dat die zich alleen maar bezig is met kleine verkeersovertredingen. Nu weet ik ook uit eigen ervaring dat een politieagent wordt afgerekend op het aantal bekeuringen die hij schrijft. Terugkomend op zero-tolerance;
wanneer dit wordt toegepast bij verkeersovertredingen, dan moet dit ook bij alle andere zaken. Op die manier zal de politie weer het respect krijgen van de burger en dat is heel hard nodig. Volgens mij moet er nodig gekeken worden naar de denkwijze van mensen.
Iemand die 's-nachts op de A9 is geflitst met 104 km/u en daar een fikse boete voor krijgt zal niet kunnen begrijpen dat er weinig of niets gedaan wordt aan de criminaliteit zoals boven omschreven. Hij verliest het vertrouwen in de overheid. Ik hoor regelmatig de opmerking "politie ga boeven vangen, inplaats van achter een bosje met een laserapparaat burgers met 4 km per uur of iets meer snelheidsovertreding te pakken". Ik maak hieruit op dat er geen evenwichtigheid meer is en volgens mij gaat de politie hieraan ten onder en dat doet mij zeer, want ik weet wat de politieagent op straat doet en voor zijn kiezen krijgt.

Voor de goede orde: ik weet dat de politieagent op straat zijn best doet, echter hij of zij worden beperkt door het beleid op regeringsniveau.

Geachte Geert Horstman, Allert Goossens, André Smits, Justus de Broeckenaere, Jules Ruis en N. Bosman,

Dank voor uw reacties op de column. Het thema veiligheid leeft sterk bij velen en er worden veel ideeen aangedragen. Ook off site waren er betrokken reacties. Belangrijk lijkt mij om niet te pessimistisch of zelfs fatalitisch te worden over dit onderwerp. Er zijn vele mogelijkheden om te komen tot een verbetering van de veiligheid. Van geraffineerde methodes zoals bepleit door Gladwell tot het uitbreiden van bevoegdheden van politiefunctionarissen. Een voorbeeld hoe het wel kan zie je bij toevallig Politie Flevoland (inderdaad, het korps waar de heer Horstmann leiding aan gaf). Gerichte aanpak van een groep Antillianen die lange tijd ongestoord een wijk heeft kunnen terroriseren heeft ertoe geleid dat de de wijk nu van het probleem af is. Het team kon wegens succes worden opgeheven. Een goed voorbeeld van hoe hardnekkige veiligheidsproblemen wel degelijk opgelost kunnen worden.
In reactie op André Smits en Justus de Broeckenaere spreek ik de hoop uit dat de nieuwe regeringsploeg dit thema voortvarend en verstandig aanpakt.

Afgelopen weekend een berichtje dat een illustratie vormt van wat in mijn column wordt beschreven: organiseer een een grootschalige controlefuik en controleer op iets schijnbaar triviaals.

<i>Het bericht (ANP): Bij een verkeerscontrole op de A16 onder Breda zijn vrijdagavond flink wat overtreders tegen de lamp gelopen. Controlediensten hielden 1200 automobilisten aan die vanuit België Nederland binnenkwamen. Volgens een woordvoerder van het KLPD troffen de controlediensten 21 personen aan die in Nederland gezocht werden, drie vrachtwagenchauffeurs zonder chauffeursdiploma en vier autobestuurders die nooit een rijbewijs hadden gehaald. Zij stuurden vier vreemdelingen terug de grens over. Verder bekeurde de politie een aantal vrachtwagenchauffeurs omdat hun wagen niet in orde was en enkele bestuurders van bestelbusjes die hadden gesjoemeld met het grijze kenteken.
</i>

Goed idee: regelmatig grootschalige verkeerscontroles!

Gefacineerd door de leer van de complexe systemen en chaos vormt voor mij, binnen die context, The tipping Point een prachtige illustratie van hoe dingen in de werkelijkheid werken en beinvloed kunnen worden
De criminaliteitsbestrijding is nog teveel het domein van beleidsmakers en betrokken wetenschappers (criminologen en sociologen) die liniair (oorzaak-gevolg) denken en geen interesse hebben voor de aard van ongewenste maatschappelijke verschijnselen als (emergente) systemen, hun attractoren en mogelijke destabilatoren.

Erik van Zuidam
Lid Korpsleiding Regiopolitie Groningen