Bert Overbeek is trainer, coach en interim manager, maar tegenwoordig kan je ook zeggen: organisatiedokter en -innovator. Opgeleid door NS en Schouten en Nelissen, besloot Jongebazen-oprichter Bert Overbeek na 25 jaar loondienst om voor zichzelf te gaan werken. Hij wilde zijn klanten meer op maat bedienen, de basis van zijn werk verdiepen en de kwaliteit van zijn werk vergroten en had het gevoel dat hij daarvoor onafhankelijk moest kunnen opereren. Hij is er gelukkig van geworden. (Website met filmpje: www.pitchersupport.jimdo.com)
Prof. dr. Mastenbroek van Managementsite ‘ontdekte’ dat Overbeek meer kon dan bedrijven helpen met verbeteringen van resultaat en sfeer. Hij vroeg de schrijvende organisatieontwikkelaar of hij een weblog voor jonge managers wilde bijhouden, als partnerlink van het grote ManagementSite. Dat was tien jaar geleden. Sindsdien schreef Overbeek bijna 1500 artikelen en zes boeken. Ze werden uitgegeven door Haystack en door Futuro Uitgevers. Twee boeken werden bestsellers en eindigden in de top 10 (‘Het Flitsbrein’ en ‘Mannen en/of vrouwen’).
Overbeek vindt kosteloze kennisdeling en informatie-uitwisseling zo belangrijk, dat hij hier op jongebazen.nl nu 10 jaar de finesses van het managementvak deelt met vakbroeders en collega’s. Daarmee liep hij voor op de moderne social media trends waarin het ‘geven’ van gratis informatie een marketing tool is geworden.
Meer dan 100 000 mensen bezoeken Jongebazen per jaar. En het heeft hem veel respect opgeleverd in managementland. Alles wat te maken heeft met het verbeteren van organisaties, teams en mensen boeit hem. 21 jaar ervaring en intensieve studies helpen hem daarbij. Zijn humor leidt er toe dat mensen hem graag inhuren als spreker en inspirator, en zijn veelzijdigheid heeft hem het compliment van een topvrouw opgeleverd, dat hij altijd een eigen gezichtspunt kiest en je daardoor aan het denken zet.
Organisaties weten de weg naar hem te vinden. Hij zei daarover in een interview: ‘Het is niet altijd makkelijk om mijn werk te combineren met jongebazen, omdat je op zo’n blog wel eens inzichten los wilt maken die strijdig zijn met wat gangbaar is in mijn vak. Wat zegt hij daar nu weer?, denken opdrachtgevers dan. Maar ik kan ze gerust stellen. In mijn werk kan ik me goed op een opdracht richten.’
Bert twittert op Goeroetweets, een titel die is afgeleid van zijn boek ‘Goeroegetwitter’. Het woord ‘goeroe’ is duidelijk met een knipoog. Want hij is wars van goeroeneigingen, en prefereert laagdrempeligheid. Jongebazen heeft een eigen groep op Linkedin.
Correspondentie met Bert Overbeek via pitcher.support@hetnet.nl Zijn website is www.pitchersupport.jimdo.com
Inderdaad één van de dingen waar ik me ook aan irriteer; met name hoe sommige consultants dit als 'waarheid' bestempelen en vervolgens - als je ze met het onderzoek confronteert - vertellen dat het wel een lekker praktisch model is dat zo lekker werkt om het belang van non-verbale communicatie te benadrukken.
Eén punt moet volgens mij nog rechtgezet worden; Mehrabian heeft zelf de 7-38-55 verhouding berekend, maar heeft zich altijd verzet tegen de generalisatie die sommige pseudo-wetenschappers daarmee deden. Hij heeft altijd aangegeven dat dit niet te generaliseren is naar algemene communicatie-settings en alleen in het licht van dit onderzoek gebruikt zou mogen worden.
Is onze volgende stap in ons Managementmythbustersstappenplan niet om met tal van geslaagde voorbeelden te komen over organisaties waar met succes de ontmythologisering is uitgerold? Oproep dus aan alle helden die ergens een managementmythe hebben verslagen: hoe hebben jullie dat toch voor elkaar gekregen? Je maintiendrai, en ik wacht op jullie hoopgevende succesverhalen.
Daarnaast vroeg ik me af of de schrijver weleens trainingen groepsdynamica heeft gegeven, ik krijg niet die indruk. Het geven van lezingen, PowerPoint presentaties is als het over gedrag gaat te eendimensionaal, te passief. Op zich natuurlijk interessant maar je komt ( non )verbaal gedrag pas tegen bij oefeningen, simulatie en rollenspelen, assessment, psychodrama. Gedrag is doen, oefenen, coachen. Of zoals Kets de Vries en Marshall Goldsmith het doen. Fantastisch wat je aan non-verbaal gedrag tegen komt.
En dat geld voor de mannen die positief op u artikel hebben gereageerd. Een workshop/ training aan het instituut Insead in Fontainebleau onder leiding van professor Erik van de Loo. Met name wat van der Loo over emotionele intelligentie zegt is zeer inspirerend.
Waarom deze tip. Ik merk in de artikelen dat er regelmatig een cognitieve benadering van gedrag wordt besproken, en daar is niks mis mee maar er is ook een andere kant. Een reeks van CEO'S hebben bij zowel Kets de Vries als bij Marshall Goldsmith niet gekozen voor rationaliseren van oefeningen, rollenspelen en diepte interviews, maar zijn het aan gegaan met mooie resultaten. Soms is loslaten van de eigen percepties een openbaring.
Wat ik doe in dit stuk, is de veelgehoorde uitspraak dat 'uw woorden maar voor 7% verantwoordelijk zijn voor de impact van uw boodschap; 38% van die impact komen door uw intonatie en de overige 55% bepaalt u met non-verbale signalen' onderzoeken.
Die claim is volgens mij, en dat onderbouw ik in deze column, volstrekt onwaar op basis van het onderzoek van Mehrabian. Nergens ontken ik de impact van non-verbale communicatie. Ik leg alleen uit dat die 7-38-55-verhouding een mythe is.
Het staat je verder uiteraard vrij om dat te typeren als eenzijdig en oppervlakkig, maar ik lees in jouw reactie geen argumenten waarom die 7-38-55-verhouding wel zou kloppen.
Tot slot, ook serieus en met alle goede bedoelingen voor jou, heb ik voor jou ook een suggestie: verdiep je eens in het wetenschappelijk bewijs van alle methodes en personen die je noemt. Soms is het loslaten van de eigen percepties een openbaring ;-)
Hard roepen "het klopt niet", maar geen alternatieve informatie hebben is voor mij in ieder geval van nul en generlij waarde.
In het algemeen vind ik het ook wel sterk dat iemand iets weerlegt maar dan wel met een alternatief op de proppen komt. In dit geval lijkt het me nogal voor de hand liggend. Zou het gewoon niet zo zijn dat die verhoudingen 7-38-55 niet vastliggen en zeker niet algemeen geldend zijn? Stel dat ik u zou tegenkomen en zonder u te kennen zou zeggen: "U bent een racist (of ander lelijk woord)". Ik vermoed: 100% impact. Terwijl als ik tegen u zou zeggen: "Ik vind Ajax een goed schoonmaakmiddel" dan is de impact vermoedelijk tegen de 0%.
Dus dit artikel heeft voor mij in ieder geval waarde. Het is altijd goed te beseffen dat je altijd moet blijven nadenken en kritisch moet blijven.
En zo is het ook met non-verbale communicatie. Er is geen alternatief. Het is volgens mij op op dit moment onmogelijk om in alle gevallen de impact van non-verbale communicatie vast te stellen met zo'n getalletje. De impact van non-verbale communicatie zou bijvoorbeeld van persoon tot persoon en van situatie tot situatie kunnen verschillen. We weten het domweg niet.
Ik ben overigens van mening dat het heel nuttig is om flauwekul te ontmaskeren, ook al is er geen alternatief. Wie eist dat er altijd een alternatief geboden moet worden, legt een onmogelijke eis op tafel: er zullen altijd zaken zijn die we niet kunnen verklaren. Eisen dat er altijd een alternatief moet komen, betekent de deur wagenwijd open zetten voor allerhande flauwekul, omdat je nu eenmaal iets moet bieden als alternatief.
Soms is het verstandig om te constateren dat iets onzin is, en tegelijkertijd te accepteren dat we domweg niet in staat zijn te begrijpen hoe het dan wel zit. Het leven zit vol met ongrijpbare mysteries. Wie denkt dat alles te verklaren valt en dat er altijd een alternatief moet zijn voor alle onzin die de wereld in wordt geslingerd is - met alle respect - pas dom en van nul en generlij waarde. Ik wens iedereen hier veel wijsheid toe ?
Uw column en nog meer uw comment van 1 augustus tonen aan dat méér nog dan de mythe jouw schrijfsels onzin zijn en niet getuigen van enige vorm van wijsheid.
Het debunken van een mythe die door Mehrabian reeds werd ontkracht, getuigt niet van enig creatief denken. Als er dan gevraagd wordt wat er dan de onderliggende wijsheid is van Mehrabian's Rule, geef je niet thuis en doe je je af met een paar onwijsheden die je kwistig rondstrooit, daarmee de mensen die je een vraag stellen schofferend.
Soms is het inderdaad verstandig om te constateren dat iets onzin is, zoals deze schrijfsels van jou.
Met vriendelijke groet,
Rita
dank voor je reactie. Dat we het met elkaar oneens zijn, wil nog niet zeggen dat iets onzin is.
Even een paar zaken op een rijtje:
- Ik richt mij in deze mythe op de claim die trainers, goeroes en consultants doen dat in alle communicatie de 7-38-55-regel zou gelden. Die claim baseren ze op het onderzoek van Mehrabian. Ik verwerp die claim en leg in mijn column uit waarom.
- Nergens stel ik dat ik de eerste ben die deze mythe ontkracht. Ik vind wel dat dit verhaal thuishoort in deze rubriek. Ook al is het al eerder gedaan, voor sommige mensen bleek het wel nieuw te zijn. Het komt vaker voor dat een bepaalde boodschap vaker naar buiten komt, lijkt mij zo.
- Waarom zou mijn column moeten getuigen van creatief denken? Claim ik ergens dat mijn column getuigt van creatief denken? Ik voel me beter thuis bij de categorie 'kritisch denken'.
- Ik was me er niet van bewust dat iemand vroeg naar de 'onderliggende wijsheid' van Mehrabian's Rule. Bij deze geef ik dan alsnog thuis: ik vind het eerlijk gezegd een vrij matig onderzoek, waar veel op aan te merken valt. De onderliggende wijsheid is wat mij betreft dus vooral dat we kritisch moeten blijven kijken naar de methodologie van onderzoeken, maar op het gebied van non-verbale communicatie valt er in mijn ogen niet bijster veel te leren van Mehrabian. Daar kan een ander uiteraard een andere opvatting over hebben - die argumenten hoor ik graag, maar laten we het dan houden bij het onderzoek van Mehrabian en er niet allerlei zaken bij gaan slepen.
- Je mag mij uiteraard verwijten dat ik mensen schoffeer of dat ik onwijsheden verkondig. Ik ben het daar echter niet mee eens en het is zeker niet mijn intentie. Ik kan me nu echter niet verdedigen, omdat je je aantijgingen niet concreet maakt. Welke zinsnede van mij is schofferend? Welke feiten die ik presenteer zijn onwijs?
Tot slot: als je het zelf niet prettig vindt als ik mensen schoffeer, wat is dan de reden dat je er zelf voor kiest mijn schrijfsels af te doen als 'onzin', mij te verwijten dat ik niet creatief kan denken, niet getuig van enige wijsheid, dat ik kwistig onwijsheden rondstrooi en dat ik mensen die mij een vraag stellen schoffeer? Zijn die uitspraken op zijn zachtst gezegd ook niet een beetje schofferend in mijn richting?
de volgende zinsnedes die jij in mijn richting hebt gedaan ervaar ik als schofferend:
- 'jouw schrijfsels onzin zijn en niet getuigen van enige vorm van wijsheid'
- 'Het debunken van een mythe die door Mehrabian reeds werd ontkracht, getuigt niet van enig creatief denken'
- 'doe je je af met een paar onwijsheden die je kwistig rondstrooit, daarmee de mensen die je een vraag stellen schofferend'.
Ik vind bovenstaande citaten van jouw hand schofferend, omdat je deze stellingen nergens onderbouwt. Welk stuk van mijn tekst is 'onzin'? Wat zijn precies die 'onwijsheden' die ik kwistig ronstrooi? Met welke zinsnede schoffeer ik welke mensen?
Zolang je niet precies aangeeft wat je bedoelt, geef je een oordeel over mij zonder daar een onderbouwing bij te geven. Ik kan mij niet verdedigen tegen de aantijgingen die je doet, zolang je deze niet onderbouwt.
De ene persoon is beter in het aanvoelen van wat een persoon non-verbaal uitzendt dan de ander. Mensen die meer op hun verstand vertrouwen zullen via de 5 zintuigen de non-verbale informatie verwerken. Mensen die meer op hun gevoel vertrouwen zullen non-verbale informatie via hun gevoel verwerken. Er bestaat geen vaste verhouding in de verbale en non-verbale communicatie.
De staat van iemands bewustzijnsontwikkeling bepaald in welke mate iemand non-verbale informatie kan "lezen".
Hieronder een citaat van Jaak Pankzepp
‘Inderdaad, woorden geven ons de speciale mogelijkheid om elkaar te misleiden. Er zijn vele redenen om te geloven dat dieren ons minder voorliegen dan mensen met woorden. Dit is een nijpend dilemma als het gaat om onze verborgen gevoelens die we normaal alleen delen door middel van complex persoonlijke, culturele normen en waarden. Daarbij komt, zoals het nu op dit moment lijkt, dat onze twee cerebrale hersenhelften zo’n verschillende cognitieve en emotionele kijk op de wereld hebben dat onze linguïstische aanpak ons gewoonweg kan misleiden i.p.v. informeren. Bij medisch onderzoek waarbij de rechter hersenhelft, niet bij spraak gebruikte, gedeeltelijk verdooft werd kwam naar voren dat mensen hele andere gevoelens hadden , i.p.v. dat zij hun hele brein gebruikten, dan wanneer alleen de linker hersenhelft zijn visie verwoordde. In het kort, onze linker hersenhelft – welke voor spraak gebruik wordt – is misschien bekwamer in het liegen en construeren van een sociaal masker dan dat het diepe, intieme emotionele geheimen laat zien.’